Bank Rezerw Indii jest narodowym bankiem centralnym Indii, utworzonym przez Ustawę o Banku Rezerw Indii w 1934 roku. RBI jest w pełni własnością państwa od 1949 roku. Jest głównym autorem polityki pieniężnej Indii i realizuje politykę, w częściowo poprzez zarządzanie rezerwami, wewnętrzne stopy procentowe i inne mechanizmy. Podobnie jak amerykańska Rezerwa Federalna, jest nadzorowana przez zarząd. Kierownik komitetu nazywa się gubernatorem. Nadrzędny system bankowy składa się z dwóch rodzajów banków: planowych i nieregularnych.
Cząstkowej rezerwy bankowej
Frakcyjna bankowość rezerwowa to system, w którym banki muszą utrzymywać minimalny stosunek funduszy do rezerw, ale banki mogą pożyczać więcej pieniędzy niż suma depozytów. Załóżmy na przykład, że bank ma 10 milionów depozytów. Jeśli wymagana rezerwa wynosi 25 procent, bank może pożyczać do 7,5 miliona dolarów depozytów, wiedząc, że deponenci, w normalnych okolicznościach, nie będą potrzebować wszystkich pieniędzy na raz, co umożliwi pożyczkę za opłatą. Cząstkowe systemy rezerwowe mają jeden lub więcej systemów do radzenia sobie z masowym wycofywaniem lub "biegiem na brzegu". Zabezpieczenia te są zapewnione przez bank centralny lub system, krajową politykę pieniężną, pożyczkę wewnątrz banku i ubezpieczenie depozytu.
Kryteria dla zaplanowanych banków
Zaplanowane banki są bankami indyjskimi, które są zgodne z klasyfikacjami określonymi w drugim harmonogramie ustawy z 1934 roku. Kryteria obejmują kapitał wpłacony, rezerwy, całkowitą wartość i certyfikację przez RBI zapewniające ich obowiązki powiernicze wobec deponentów. Obejmują one kilka znacjonalizowanych banków, Państwowy Bank Indii, regionalne banki wiejskie i planowane banki spółdzielcze.
Kryteria dla niezaplanowanych banków
Banki niezarejestrowane są instytucjami depozytowymi lub pożyczkowymi, które nie spełniają przepisów drugiej ustawy o rezerwach banków indyjskich. Banki te mogą być osobami prawnymi, ale nie mają proceduralnego poparcia rządu. Banki nieplanowane nie są identyfikowane jako banki, które nie spełniają kryteriów określonych w drugim harmonogramie ustawy z 1934 r.; są one zdefiniowane w sekcji 5, punkt C ustawy o regulacji bankowej z 1949 r.
Banki spółdzielcze
Nieregularne banki indyjskie mogą być analogiczne do banków innych niż Federal Reserve lub banków ubezpieczonych non-FDIC w Stanach Zjednoczonych. Wiele z tych banków jest podobnych do oszczędności i pożyczek, kas oszczędnościowych lub spółdzielni. Choć wiele z nich jest zorganizowanych jak kasy pożyczkowe, są one zazwyczaj przedsięwzięciami nastawionymi na zysk, ale nie spełniają standardów rządowych i nie mają pełnego zaufania publicznego.
