Firmy obliczają swój koszt kapitału w celu określenia wymaganego zwrotu potrzebnego do dokonania inwestycji w kapitałochłonność. Menedżerowie będą inwestować wyłącznie w projekty lub inne aktywa, które spowodują zwrot przekraczający koszt kapitału. W tym celu koszt kapitału jest określany jako "współczynnik przeszkód".
Firmy finansują swoją działalność z różnym udziałem długu i kapitału własnego. Każde źródło funduszy ma inny koszt, który odzwierciedla jego staż pracy i poziom ryzyka w stosunku do innych źródeł. Na przykład pożyczka zabezpieczona aktywami fizycznymi, takimi jak budynki i sprzęt, ma niższy koszt w porównaniu ze zwrotem wymaganym dla wkładów kapitałowych. Akcjonariusze nie mają żadnych roszczeń prawnych dotyczących aktywów spółki i muszą polegać na przyszłych zyskach i dywidendach, aby uzyskać zwrot z inwestycji. Chociaż spółki są zobowiązane do spłaty odsetek i kapitału od pożyczek, nie są zobowiązane do wypłacania dywidend udziałowcom. Dlatego zwykły akcjonariusz nie ma pewności, że kiedykolwiek otrzyma zwrot z inwestycji.
Formuła kosztów funduszy
Średni ważony koszt funduszy to suma kosztów mieszanych każdego źródła funduszy. To Średni ważony koszt kapitału lub WACC, jest obliczany poprzez pomnożenie proporcji każdego źródła środków przez ich koszt i dodanie wyników.
Koszt finansowania dłużnego koryguje się, ponieważ koszty odsetek można odliczyć od podatku. Koszt zadłużenia po opodatkowaniu wynosi "1 minus stawka podatku od osób prawnych". Jeśli marginalna stawka podatku dla firmy wynosi 36 procent, wówczas stawka po opodatkowaniu zastosowana do kosztu odsetek w celu obliczenia WACC wynosi "1 - 36 procent" lub 64 procent.
Koszt kapitału własnego jest nieco trudniejszy do obliczenia. Zasadniczo koszt kapitału własnego jest to stopa, którą akcjonariusze mówią, że powinien. Akcjonariusze zakładają poziom ryzyka zawsze, gdy inwestują fundusze w działalność gospodarczą. Jeśli inwestorzy uznają, że przyszłe zyski spółki są niepewne, będą wymagać wyższego zwrotu z inwestycji.W przeciwieństwie do zobowiązań dłużnych, firma nie jest zobowiązana do płacenia swoim akcjonariuszom. W związku z tym akcjonariusze żądają dodatkowego zwrotu z tytułu gotowości do podjęcia ryzyka, że nigdy nie zobaczą żadnego zwrotu z inwestycji.
Przykład kalkulacji kosztów funduszy
Rozważmy przykład kalkulacji kosztów funduszy. Załóżmy, że struktura zadłużenia i kapitału własnego spółki oraz jej stawka podatkowa są następujące:
- Stawka podatku od przedsiębiorstw: 36 procent
- Stawka po opodatkowaniu: 1 minus 36 procent = 64 procent
- Dług długoterminowy: 100 000 USD przy stałej stopie procentowej 8 procent
- Preferowane akcje: 75 000 USD przy stopie dywidendy 3%
- Akcje zwykłe: 200 000 USD z wymaganym zwrotem z inwestycji w wysokości 12 procent
- Łączne zadłużenie i kapitał własny: 375 000 USD
Obliczenia dotyczące proporcji są następujące:
- Dług długoterminowy: (100 000 USD / 375 000 USD) X 64 procent X 8 procent = 1,3 procent
- Preferowane zapasy: (75 000 USD / 375 000 USD) X 3 procent = 0,6 procent
- Akcje zwykłe: (200 000 USD / 375 000 USD) X 12 procent = 6,4 procent
- Dodanie: 1,3 + 0,6 + 6,4 = 8,3%
Średni ważony koszt kapitału wynosi zatem 8,3%.
Znaczenie średniego ważonego kosztu funduszy
Firmy starają się znaleźć optymalną kombinację finansowania dłużnego i kapitałowego. Dług długoterminowy ma tę zaletę, że jest bardziej efektywny podatkowo, ponieważ koszty odsetek od kredytów można odliczyć od podatku. Z drugiej strony, dywidendy wypłacane na akcje uprzywilejowane i akcje zwykłe nie podlegają odliczeniu od podatku i są wypłacane po opodatkowaniu.
Podczas gdy pożyczanie większej ilości pieniędzy może prowadzić do niższego WACC, wysoki stosunek zadłużenia do kapitału może prowadzić do bardziej ryzykownego efektu dźwigni, co powoduje, że kredytodawcy żądają wyższych stóp procentowych, aby zrekompensować zwiększone ryzyko niewykonania zobowiązań.
Z drugiej strony zwiększenie kapitału własnego w celu zmniejszenia dźwigni finansowej może doprowadzić do ograniczenia kontroli właścicielskiej. Więcej inwestorów oznaczałoby, że mają więcej głosu w zarządzaniu firmą.
Właściciele małych firm muszą znaleźć równowagę między długiem a kapitałem, aby móc kontrolować swoje firmy, a jednocześnie utrzymywać koszty kapitału na niskim poziomie.
