Ustawa z 1974 r. O przechodzeniu na emeryturę pracowniczą jest regulacją federalną, która ma zastosowanie do przedsiębiorstw w Stanach Zjednoczonych. Ustawa ma na celu ustanowienie szczegółowych zasad i standardów dotyczących planów opieki zdrowotnej i planów emerytalnych oferowanych przez pracodawców. Pracodawcy, którzy obecnie nie oferują tych świadczeń, nie są dotknięci przez ERISA; Istnieje jednak kilka wyjątków dla niektórych pracodawców, którzy oferują swoim pracownikom plany świadczeń zdrowotnych i emerytalnych.
Pracodawcy zarządzający planami rządowymi
Pracodawcy zarządzający rządowymi programami świadczeń pracowniczych nie podlegają przepisom zawartym w ERISA. Rządowe plany są zdefiniowane w sekcji 1002 (32) ustawy jako "plan ustanowiony lub utrzymywany dla swoich pracowników przez rząd Stanów Zjednoczonych". Zwolnienie obejmuje plany ustanowione przez rządy stanowe i poddziały polityczne.
Plany kościelne
Organizacje kościelne oferujące "plany kościelne" zgodnie z definicją zawartą w sekcji 1002 (33) statutu ERISA są zwolnione z norm określonych w ustawie o funduszach zdrowotnych i programach świadczeń. "Plany kościelne" definiuje się jako "plany, które są ustanawiane i utrzymywane dla swoich pracowników" lub ich beneficjentów) przez kościół lub zbór lub stowarzyszenie kościołów zwolnionych z podatku ".
Plany zgodności
Pracodawcy, którzy utrzymują określone plany świadczeń pracowniczych w konkretnym celu przestrzegania przepisów państwowych lub federalnych, są zwolnieni z norm i zasad ogłaszanych przez ERISA. Ogólnie rzecz biorąc, plany dotyczące zwolnień podatkowych obejmują plany mające na celu zaspokajanie praw pracowniczych i odszkodowań dla bezrobotnych.
Plany zagraniczne
Pracodawcy, którzy ustanawiają programy świadczeń zasadniczo utrzymywane poza Stanami Zjednoczonymi, są na ogół zwolnieni z przepisów ERISA. Aby zwolnić tych pracodawców, zagraniczne plany muszą przynosić korzyści osobom, które nie są obywatelami Stanów Zjednoczonych lub są obcymi cudzoziemcami.
