Użyteczność konsumenta jest centralnym pojęciem teorii popytu konsumpcyjnego, gałęzi ekonomii poświęconej badaniu zachowań konsumenckich.
Popyt
Teoria popytu konsumpcyjnego analizuje zachowania konsumentów, w szczególności zachowania zakupowe, w oparciu o zaspokojenie potrzeb i potrzeb poprzez konsumpcję towarów.
Teoria użyteczności
Jeremy Bentham ukuł termin "narzędzie" w 1700 roku, aby odnieść się do zaspokojenia potrzeb i potrzeb i rozwinął teorię, że ludzie są zmotywowani pragnieniem maksymalizacji użyteczności. John Stuart Mill rozszerzył i spopularyzował pracę Benthama, a William Stanley Jevons przedstawił koncepcję użyteczności marginalnej.
Total and Marginal Utility
Teoria popytu konsumenckiego obejmuje analizę użyteczności całkowitej i krańcowej. Marginalna użyteczność to dodatkowa satysfakcja z konsumowania jeszcze jednej jednostki dobra, a całkowita użyteczność to suma marginalnych narzędzi.
Prawo zmniejszania użyteczności krańcowej
Prawo to stwierdza, że użyteczność krańcowa maleje wraz ze wzrostem ilości konsumowanej. Podczas gdy całkowita użyteczność wzrasta, im więcej konsumujesz, użyteczność krańcowa maleje, tak że przy każdej dodatkowej jednostce zużywa się, całkowita użyteczność rośnie wolniej.
Znaczenie
Jeśli każda dodatkowa jednostka towaru jest mniej satysfakcjonująca, kupujący jest skłonny zapłacić mniej, a spadek cen popytu. Tak więc istnieje odwrotna zależność między żądaną ceną a żądaną ilością.
