Stosunki przemysłowe opisują złożone, ciągle zmieniające się relacje między zarządzaniem branżowym a jego pracownikami. Istnieje kilka głównych teorii stosunków przemysłowych, z których każdy rzuca związki zawodowe i zarządzanie biznesem o różnych obowiązkach i funkcjach.
Trzy główne teorie
Istnieją cztery główne teorie stosunków przemysłowych: unitarystyczne, pluralistyczne, marksistowskie i radykalne. Te teorie podkreślają (lub odrzucają) różne elementy procesu i / lub funkcji relacji przemysłowych, w zależności od wartości i standardów czczonych przez filozofię.
Teoria unitarystyczna
Unitarystyczna teoria stosunków przemysłowych podkreśla współzależność pracodawców i pracowników. Dla organizacji unitarystycznej organizacja stanowi zintegrowaną, przyjazną i opartą na współpracy całość.
Unitariści nie faworyzują związków zawodowych. Uważają, że lojalność wobec takiej organizacji mogłaby osłabić lojalność pracowników wobec firmy (zakłócając więź między pracodawcą a pracownikami).
Teoria pluralizmu
Teoria pluralizmu podkreśla reprezentatywną funkcję kierownictwa i związków zawodowych, a także wzmacnia wartość (i legitymację) negocjacji zbiorowych.
Pluraliści uznają organizacje w ramach zarządzania i związków za zgodne z prawem. Uważają, że podstawową funkcją kierownictwa jest koordynowanie, komunikowanie się i przekonywanie, a nie kontrolowanie lub żądanie.
Teoria radykalna
Nie mylić z marksistowską teorią, teoria radykalna uważa relacje przemysłowe za konieczny (ale nie idealny) wynik pracowników chroniących się przed potężnym wielkim biznesem.
Według radykałów, spragnione zysków korporacje nie biorą pod uwagę (poza zobowiązaniami prawnymi) swoich pracowników i są skłonne do czerpania z nich korzyści przy każdej możliwej okazji.
Teoria marksistowska
Marksistowska teoria stosunków przemysłowych głosi, że kapitalizm rodzi korupcję i chciwość, pozostawiając pracownika cierpiącego, podczas gdy korporacje zgarniają zyski.
Marksiści twierdzą, że instytucje byłyby znacznie lepszymi pracodawcami, gdyby działały jako organizacje państwowe, podczas gdy wyrównanie byłoby standaryzowane, by promować kooperatywne, niekonkurencyjne środowisko pracy.
