Mosiądz to stop lub połączenie miedzi i cynku. Starożytne cywilizacje na Bliskim Wschodzie i Imperium Rzymskim wyprodukowały je w niewielkich ilościach ponad 2500 lat temu, wykorzystując je do celów dekoracyjnych i do produkcji przedmiotów takich jak garnki, przybory i zbroje. Nie była produkowana masowo aż do XVIII wieku, kiedy odkryto niezawodny metalurgiczny sposób przetwarzania wysokich temperatur (1665 F) wymagany do stopienia cynku.
Historia
Mosiądz został wyprodukowany, chociaż w szczątkowej formie, od czasów starożytnych: niektórzy archeolodzy uważają, że sięgają czasów wczesnej epoki kamienia. Ale mosiądz nigdy nie miał "własnego wieku", tak jak wiek z brązu lub żelaza, ponieważ technologia wymagana do wytworzenia wystarczającej ilości ciepła, aby stopić jeden ze składników cynku, nie była dostępna w prymitywnych społeczeństwach tamtych okresów. Brass został po raz pierwszy wyprodukowany na Bliskim Wschodzie około 2500 lat temu, a stamtąd wiedza, jak sprawić, by rozprzestrzenił się on na Europę. Używano go do wytwarzania przedmiotów dekoracyjnych, garnków, przyborów, zbroi i monet aż do XVIII wieku, kiedy to nowe procesy metalurgiczne umożliwiły masowe wytwarzanie go. Jest on coraz częściej wykorzystywany w aplikacjach produkcyjnych do dnia dzisiejszego.
Właściwości mosiądzu
Właściwości mosiądzu różnią się w zależności od stosunku miedzi (55 do 90 procent) do cynku (10 do 45 procent) i dodawania niewielkich ilości innych metali, takich jak cyna, aluminium, ołów i nikiel. Dobry przewodnik ciepła i elektryczności, mosiądz jest ceniony za wytrzymałość i ciągliwość, co oznacza, że jest zarówno trwały, jak i łatwy do kształtowania i stemplowania przy wykonywaniu sprzętu i przedmiotów dekoracyjnych. Posiada również zdolności akustyczne, które czynią go dobrym wyborem w produkcji metalowych instrumentów muzycznych. Mosiądz ma właściwości antykorozyjne, które sprawiają, że jest on przydatny w morskich zastosowaniach sprzętowych, a jego właściwości przeciwdrobnoustrojowe są cenione w szpitalach, w których problemem jest rozprzestrzenianie się infekcji. Hodowane w szpitalu patogeny, takie jak MRSA, nie mogą przetrwać na mosiężnych klamkach i palcach przez więcej niż kilka godzin. Mosiądz prezentuje się w kolorach od czerwonego do złotego do srebra, w zależności od jego składu.
Zastosowania przemysłowe
Mosiądz jest kuty za pomocą metod obróbki na zimno lub metod walcowania na gorąco. Obróbka plastyczna na zimno jest stosowana do produkcji mosiądzów zawierających mniej niż 40 procent cynku; metody walcowania na gorąco są stosowane do stopów mosiądzu, które zawierają więcej niż 40 procent cynku. Metody obróbki na zimno (mosiądz alfa) służą do produkcji wkrętów, kołków, śrub i wkładów amunicyjnych. Metody walcowania na gorąco (miednice beta) służą do produkcji rur, biżuterii, części zegarowych, sprężyn, kołnierzy, uchwytów baterii, głowic zraszaczy oraz okuć drzwi i okien. Mosiądz można również odlewać w formach i wytłaczać.
Zrównoważony rozwój
Przemysł mosiężny jest dobrze zorganizowany, jeśli chodzi o recykling złomu, co sprawia, że nowe elementy wykonane z mosiądzu są bardziej ekonomiczne, około 40 procent taniej niż mosiądz produkowany z rudy. Mosiądz wykonany ze złomu jest również ekologicznie zrównoważony, ponieważ oszczędza zasoby naturalne, które byłyby wydatkowane, produkując go z miedzi i cynku. Złom mosiężny jest wykonany z kawałków przyciętych podczas produkcji, zwanych odpadami i złomem z obróbki mechanicznej, wytłaczania i wytłaczania, zwanych wiórami. Ten odzyskany złom jest łatwo topiony i zreformowany, co oznacza, że jego użycie pozwala obniżyć koszty produkcji artykułów z niego wykonanych.
