Rachunkowość to praktyka, która sięga wieków. Luca Pacioli, włoski matematyk z XV wieku, znany jest jako "ojciec rachunkowości". Rozwinął system księgowości, z którego nadal korzystamy, znany jako metoda podwójnego zapisu. Wymagało to wykorzystania obciążeń i kredytów do zrównoważenia i utrzymania zapisów księgowych.
Ojciec rachunkowości
Nazwisko Luca Pacioli ma ogromne znaczenie w świecie rachunkowości. Metoda podwójnego zapisu jest nadal szeroko stosowana i żadna inna metoda nie była w stanie jej zastąpić. Działa i działa od wieków. Książka Pacioliego "Wszystko o arytmetyce, geometrii i proporcjach" była jedyną, która była używana do badań księgowych do końca XVI wieku.
Obliczenie kosztów
Rachunek kosztów dzisiaj rejestruje budżetowanie, analizę i ustalanie kosztów wytworzonych produktów. Chociaż Pacioli tak naprawdę nie tworzył rachunku kosztów, był bardzo zainteresowany i zainteresował się śledzeniem kosztów wariancji i pracą z budżetami. Stąd wzięła się idea rachunku kosztów.
Koszty stałe
W rachunku kosztów dwa główne typy kosztów, którymi zainteresowani są analitycy, to koszty zmienne i koszty stałe. Gdy ludzie badali rachunek kosztów, zdali sobie sprawę, że pewne koszty były zawsze takie same, podczas gdy inne koszty były zróżnicowane. Koszty, które pozostały bez zmian są nazywane kosztami stałymi. Te koszty obejmują rzeczy takie jak czynsz, media, wydatki biurowe i amortyzacja. Są to koszty, które firma podaje za każdy miesiąc, praktycznie bez żadnych zmian danych.
Koszty zmienne
Z drugiej strony koszty zmienne stanowią koszty, które różnią się w zależności od zużycia. Koszty te obejmują wiele różnych czynników, w tym koszty pracy, koszty surowca, koszty napraw i konserwacji maszyn, koszty nadzoru i wiele innych. Koszty te różnią się w zależności od poziomu produkcji i kosztów towarów. Właściciele firm uważnie obserwują te koszty, aby ograniczyć ich do minimum.
Teoria Break-Even
Rachunek kosztów opiera się na teorii wytwarzania większości produktów lub oferowania jak największej obsługi za najmniej pieniędzy. Czasami zwiększenie produkcji produktu o pewien procent powoduje niewielki lub żaden wzrost kosztów, ale znacznie większy wzrost produkowanych materiałów lub produktów. Analitycy próbują znaleźć punkt w produkcji, w którym koszty są równe wartości produktu. To jest punkt progu rentowności. Stąd ich zadaniem jest ustalenie, w którą stronę idzie produkcja, aby uzyskać największy zysk za możliwie najniższy koszt.
