Prawa pracy w Stanach Zjednoczonych dają pracodawcom szeroką swobodę w zakresie planowania. Zasadniczo pracodawcy mogą zatrudniać pracowników przez dowolną liczbę godzin, w tym 80 godzin tygodniowo lub dłużej, a jedynym rozwiązaniem, w przypadku gdy nie podoba im się ich harmonogram, jest znalezienie innego zatrudnienia. Chociaż przepisy dotyczące godzin pracy odnoszą się w różny sposób do pracowników, którzy otrzymują wynagrodzenie, a nie wynagrodzenie godzinowe, w obu przypadkach władza pracodawcy jest taka sama.
Podstawy
Federalne prawo pracy, w szczególności Ustawa o sprawiedliwych normach pracy, nie reguluje liczby godzin, które pracodawca może wymagać od każdego pracownika do pracy. Przepisy prawne wymagają półtorej pensji dla wielu pracowników, którzy pracują w godzinach nadliczbowych, określonych jako ponad 40 godzin w trakcie każdego tygodnia pracy. Ustawy federalne nie zawierają wymagań dotyczących płacenia nadgodzin za pracę w godzinach nocnych, weekendowych lub świątecznych. Kilka stanów, w tym Kalifornia, dodaje przepisy dotyczące nadgodzin dla pracowników, którzy muszą pracować dłużej niż określoną liczbę godzin w danym dniu.
Wynagrodzenia
Pracownicy, których wynagrodzenie jest wynagrodzeniem, a nie wynagrodzeniem godzinowym, mogą nie mieć prawa do wynagrodzenia za nadgodziny, bez względu na to, ile dodatkowych godzin pracują w ciągu dnia lub tygodnia. Innymi słowy, pracodawcy mogą wymagać od tych pracowników przepracowania 80 lub więcej godzin tygodniowo, a mimo to winni są im jedynie regularnego wynagrodzenia. Przepisy federalne zapewniają pracodawcom wyjątki od ustaw o wynagrodzeniach za nadgodziny dla wielu pracowników najemnych. Zwolnienie ma zastosowanie, jeśli pracownik zarabia co najmniej 455 USD tygodniowo w pensji od 2011 r. I pracuje w zawodzie wykonawczym, administracyjnym, zawodowym, poza sprzedażą lub związanym z komputerem, zgodnie z przepisami federalnymi.
Rozważania
Pracodawcy mogą częściej planować płatne zatrudnienie niż pracownicy godzinowi przez 80 godzin tygodniowo. Pracownicy zatrudnieni na etatach, którzy pracują przez wiele godzin, mieliby prawo tylko do swojej ustalonej pensji, podczas gdy pracownicy godzinowi mieliby prawo do 1,5-krotności zwykłego wynagrodzenia za ostatnie 40 godzin. Oczekuje się, że pracownicy zatrudnieni na etacie będą pracować tyle godzin, ile potrzebują do wykonania swoich zadań. Z drugiej strony mogą oni opuścić pracę wcześniej lub pojawią się późno, jak tylko będą chcieli i nadal otrzymają pełne wynagrodzenie. Pracodawcy mogą obniżyć wynagrodzenie tylko wtedy, gdy stracą cały tydzień pracy lub stracą cały dzień z powodów osobistych, z wyjątkiem niepełnosprawności lub choroby.
Wyjaśnienie
W przypadku pracowników, którzy płacą mniej niż 455 USD tygodniowo - w oparciu o przepisy z 2011 roku - lub nie spełniają federalnych kryteriów zwolnienia z pracy, pracodawcy muszą płacić za nadgodziny za każdym razem, gdy pracownicy pracują ponad 40 godzin tygodniowo. Pracodawcy obliczają wynagrodzenie za nadgodziny pracownika, pobierając jego tygodniową pensję i dzieląc przez liczbę godzin - najprawdopodobniej 40 - w standardowym tygodniu pracy pracownika, a następnie mnożąc przez 1,5. Jeśli pracownik zarabia 400 USD tygodniowo, a jego typowy harmonogram wynosi 40 godzin, jego standardowa stawka godzinowa wynosi 10 USD. Jeśli będzie musiał przepracować 80 godzin, otrzyma 15 USD za godzinę przez ostatnie 40 godzin lub dodatkowe 600 USD w swojej wypłacie.
