Obligatariusze dokonują przeglądu struktury zadłużenia spółki, aby zrozumieć czynniki wewnętrzne, które mogą uniemożliwić firmie spłatę niespłaconych pożyczek. Zwracają także uwagę na elementy zewnętrzne, takie jak stan gospodarki i wyniki biznesowe, starając się upewnić, że siły rynkowe nie będą miały negatywnego wpływu na wypłacalność kredytobiorców i kondycję finansową.
Definicja
Struktura długu zapewnia historyczne okno na zobowiązania spółki, wskazując inwestorom terminy zapadalności długów przedsiębiorstw. Chodzi o to, aby powiedzieć inwestorom, jak szybko firma musi uregulować długi i czy ma na to pieniądze. Termin "struktura długu" opiera się na koncepcji długu, który jest sumą gotówki, którą pożyczkobiorca musi spłacić w formie rat okresowych lub płatności ryczałtowej.
składniki
Oświadczenie o strukturze długu zazwyczaj plasuje zobowiązania przedsiębiorstw według czynników takich jak zapadalność i bezpieczeństwo. Długoterminowe długi stają się wymagalne w okresie przekraczającym jeden rok. Przykłady obejmują obligacje płatne i należne nuty. Krótkoterminowe lub bieżące zadłużenia dojrzewają w ciągu 12 miesięcy i obejmują zobowiązania do zapłaty, salda na kartach kredytowych, papier komercyjny i należne pensje. Zabezpieczony dług, taki jak kredyt hipoteczny, wymaga od kredytobiorcy zabezpieczenia, natomiast niezabezpieczone zobowiązanie nie wymaga gwarancji finansowej.
Narzędzia i zaangażowanie personelu
Księgowi, menedżerowie finansowi i analitycy inwestycyjni pomagają firmie przygotować dokładne zestawienie struktury zadłużenia. Aby zręcznie wykonywać zadania, ci profesjonaliści używają takich narzędzi, jak oprogramowanie do analizy finansowej i komputery typu mainframe. Inne narzędzia obejmują oprogramowanie do kredytowania i zarządzania kredytami, zwane także CALMS; aplikacje systemu zarządzania bazami danych; Oprogramowanie do planowania zasobów przedsiębiorstwa; programy kalendarza i harmonogramowania; oraz oprogramowanie do księgowania, analizy i raportowania finansowego, zwane także FAARS.
Przykład
Na przykład w zestawieniu zadłużenia firmy przedstawiono następujące dane: pożyczki należne w ciągu sześciu i 12 miesięcy wynoszą odpowiednio 1 milion USD i 500 000 USD; zadłużenie przypadające po roku wynosi 1,5 miliona USD. Łączne zadłużenie wynosi 3 miliony USD lub 1 milion USD plus 500 000 USD plus 1,5 miliona USD. W rezultacie struktura zadłużenia organizacji wykazuje długi krótkoterminowe na poziomie 50 procent (1 milion USD plus 500 000 USD podzielone przez 3 miliony razy 100) i długoterminowe długi na 50 procent (1,5 miliona USD podzielone przez 3 miliony razy 100).
Rachunkowość finansowa i sprawozdawczość
Monitorowanie struktury zadłużenia firmy wiąże się z dokładnym rejestrowaniem i raportowaniem wpływów z kredytu. Aby zaksięgować przyjęcie środków pożyczkodawcy, księgowy korporacyjny obciąża rachunek pieniężny i zasila rachunek pożyczkowy. Aby zarejestrować spłatę zadłużenia, księgowy obciąża rachunek pożyczkowy (aby przywrócić konto do zera) oraz rachunek kosztów odsetek, uznając rachunek pieniężny. Pojęcia księgowe dotyczące debetu i kredytu są sprzeczne z terminologią bankową. W związku z tym uznanie gotówki oznacza zmniejszenie kosztów firmy. Księgowi zgłaszają wierzytelności w sprawozdaniu z sytuacji finansowej, zwanym również oświadczeniem o stanie finansowym lub bilansie.
