Począwszy od ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r., Federalne ustawy o równych szansach na zatrudnienie (EEO) stale rozwijały zasady uczciwości i równych szans dla wszystkich w miejscu pracy. Mówiąc dokładniej, przepisy zabraniają dyskryminacji związanej z pracą w oparciu o szeroki zakres cech osobowych, takich jak rasa, wiek, płeć, religia i niektóre schorzenia.
Zakaz celowej dyskryminacji
Niektóre formy dyskryminacji stanowią umyślne próby naruszenia zasad równości szans. Na przykład jeden pracodawca może zawsze płacić mężczyznom więcej niż kobiety, podczas gdy inny może odmówić przeprowadzenia rozmowy z osobami niepełnosprawnymi. Głównym celem przepisów EEO jest zapobieganie takim celowym zachowaniom. W tym przypadku były pracodawca naruszyłby ustawę o równości wynagrodzeń, podczas gdy ta druga naruszyłaby ustawę o Amerykanach z niepełnosprawnościami..
Zakaz niezamierzonej dyskryminacji
Pracodawca może podejmować działania, które nie są motywowane uprzedzeniami, ale nadal mają szkodliwy wpływ na niektórych pracowników. Ustawy o równości szans mają również zastosowanie do tych niezamierzonych form dyskryminacji. Na przykład, ustawy wymagają od pracodawców racjonalnego przystosowania pracowników do praktykowania religii w miejscu pracy. Kodeks, który zabrania wszelkich nakryć głowy lub wymaga pracy w świętym dniu, prawdopodobnie narusza tę zasadę.
Szerokie pokrycie
Inną kluczową zasadą EEO jest to, że ochrona przed dyskryminacją powinna zostać rozszerzona na jak najwięcej miejsc pracy zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym. Cztery przepisy obowiązują wszystkie prywatne firmy, władze stanowe i lokalne oraz instytucje edukacyjne zatrudniające co najmniej 15 pracowników: ustawę o prawach obywatelskich, ustawę o równości wynagrodzeń, ustawę o Amerykanach z niepełnosprawnościami i ustawę o niedyskryminacji w zakresie informacji genetycznych. Ustawa o dyskryminacji ze względu na wiek dotyczy wielu innych pracodawców, w tym prywatnych firm zatrudniających co najmniej 20 pracowników.
Silne Egzekwowanie
Ustawy EEO są egzekwowane na poziomie federalnym przez Komisję ds. Równych Szans dla Zatrudnienia, a na szczeblu państwowym i lokalnym przez wyznaczone agencje ds. Dobrych praktyk zatrudnienia. Każdy pracownik, który uważa, że doświadczyła dyskryminacji, ma prawo do złożenia skargi do jednego lub kilku takich organów. Jeśli jej skarga zostanie uznana za zaletę, EEOC ma szerokie uprawnienia do wszczęcia dochodzenia lub podjęcia działań w sądzie, chyba że spór zostanie rozwiązany w sposób zadowalający.
