Firmy jednoosobowe działają z jednym właścicielem i pojawiają się jako spółka nieposiadająca osobowości prawnej. Jedynym właścicielom firm brakuje dokumentów i opłat za składanie wymaganych przez firmy i korporacje. Ponadto wyłączni właściciele mają pełną kontrolę nad majątkiem firmy, będąc jednocześnie odpowiedzialni za wszystkie decyzje biznesowe. W ten sposób podejmowanie decyzji odbywa się znacznie szybciej w przedsiębiorstwie jednoosobowym w porównaniu z innymi podmiotami gospodarczymi posiadającymi wielu akcjonariuszy, partnerów lub członków.
Podwójne opodatkowanie
Unikanie podwójnego opodatkowania stanowi zachętę dla właścicieli przedsiębiorstw do działania jako jednoosobowa działalność gospodarcza. Korporacje płacą podatki od zysków korporacji na poziomie biznesowym. Gdy spółka wypłaca akcjonariuszom dywidendy, dywidendy te podlegają opodatkowaniu z tytułu indywidualnej deklaracji podatkowej akcjonariusza. Firmy jednoosobowe nie naliczają podatków na poziomie biznesowym. Przeciwnie, wyłączni właściciele domagają się zysków i strat dla przedsiębiorstw na podstawie indywidualnej lub wspólnej zeznania podatkowego. Jak wyjaśniono na Toolkit.com, właściciele jednoosobowi używają Internal Revenue Service (IRS) Schedule C lub Schedule C-EZ, aby odzwierciedlić dochody i wydatki swoich firm. Załącznik C musi towarzyszyć indywidualnemu lub wspólnemu zeznaniu podatkowemu pojedynczego właściciela.
Straty biznesowe
Według strony internetowej Kancelarii Poznak, wyłączni właściciele mogą odliczać straty biznesowe do łącznej kwoty dochodu uzyskanego przez firmę. Źródła przychodów obejmują sprzedaż nieruchomości niezwiązanych z działalnością gospodarczą, dywidend, odsetek i przychodów operacyjnych. Działalność jako jednoosobowa firma może zmniejszyć ogólne zobowiązanie podatkowe rodziny. Na przykład, straty związane z działalnością małżeńskiego jednoosobowego przedsiębiorcy mogą zostać wykorzystane do zrównoważenia dochodów jej małżonka.
Wynajmowanie
Rodzice, którzy są jednoosobowymi właścicielami, mogą korzystać z ulg podatkowych, nakładając na swoje dzieci pracę. Dzieci muszą być w wieku uprawniającym do pracy. Jak wyjaśniono na stronie businessknowhow.com, zatrudnianie pracowników powoduje naliczenie podatku od wynagrodzenia w wysokości 7,65 procent lub więcej. Jedyni właściciele nie muszą płacić podatku od wynagrodzeń przy zatrudnianiu nieletnich dzieci. Według businessknowhow.com, jeśli dziecko zarabia mniej niż 5000 USD rocznie, dochód nie będzie podlegał federalnym podatkom dochodowym. W tym scenariuszu dziecko nie płaci podatku dochodowego, a jedyny właściciel unika płacenia podatków.
