Najbardziej rozpowszechnioną strukturę w organizacjach, struktura funkcjonalna składa się z jednostek lub grup wydziałowych zidentyfikowanych przez specjalizację, takich jak inżynieria, rozwój, marketing, finanse, sprzedaż lub zasoby ludzkie, które są kontrolowane na najwyższym poziomie zarządzania. Różni się to od struktury wydzielonej lub produktu, która zazwyczaj odróżnia swoje jednostki według rodzaju produktu lub regionu geograficznego i pozwala liderom w ramach każdej jednostki mieć większą kontrolę. Struktura funkcjonalna została zaprojektowana na koncepcji, że wysoka specjalizacja i wysoka kontrola dają wysoką wydajność.
Przykład
Chociaż tytuły różnią się w zależności od organizacji, każda jednostka w strukturze funkcjonalnej obejmuje pracowników przeszkolonych do wykonywania specjalistycznych zadań. Najwyższym poziomem funkcjonalnej struktury może być prezes firmy. Drugi poziom może składać się z kilku wiceprezesów, z których każdy znajduje się w obszarze kompetencji, takich jak wiceprezes ds. Produkcji lub wiceprezes ds. Sprzedaży i marketingu. Poniżej każdego wiceprezesa może być jeden lub więcej dyrektorów posiadających umiejętności w tym samym wyspecjalizowanym obszarze, co ten konkretny wiceprezes. Za dyrektorami mogą iść menedżerowie, a kierownicy, a za nimi asystenci menedżerów, wszyscy posiadający umiejętności w tym samym obszarze co poprzedni.
Przywództwo
Aby sprawować kontrolę i działać z wysoką wydajnością, liderzy każdej jednostki w strukturze funkcjonalnej potrzebują dogłębnej wiedzy i doświadczenia w swojej specjalistycznej dziedzinie. Ten rodzaj struktury często występuje w środowiskach, w których liderzy jednostek posiadają wysoki poziom wiedzy technicznej w danej dziedzinie, a także w organizacjach, w których liderzy służą jako mentorzy młodszych członków personelu. Kompetencje w swojej dziedzinie i solidne umiejętności zarządzania są kluczowymi atrybutami w ustanawianiu i utrzymywaniu ścisłego, zorientowanego na biegłość śledzenia struktury funkcjonalnej.
Silne strony
Jedną z głównych zalet tego typu infrastruktury jest rozwijanie specjalistów poprzez promowanie awansu zawodowego. Ścieżki kariery są jasno określone, a ponieważ umiejętności, talent i wiedza dla wyspecjalizowanych funkcji i poszczególnych ról są połączone w podkategorie w firmie, pracownicy mają możliwość uczenia się na podstawie wiedzy swoich przełożonych. Mają także okazję współpracować z kolegami, którzy odnoszą się do ich zainteresowań zawodowych i umiejętności, co pozwala na bardziej produktywne i przyjemne środowisko pracy.
Słabości
Ponieważ każda jednostka w strukturze funkcjonalnej koncentruje się na własnym obszarze specjalizacji, może brakować szerokiego spojrzenia na firmę, jeśli nie ma spójnej integracji i komunikacji pomiędzy działami. Inną wadą jest to, że jednostki mogą mieć ograniczoną elastyczność w rozwiązywaniu problemów, wprowadzaniu zmian lub szybkim reagowaniu na potrzeby lub potrzeby klientów, ponieważ ostateczny organ decyzyjny opiera się na najwyższym poziomie zarządzania. Jest to przeciwieństwo struktur wydzielonych lub produktów, w których liderzy jednostek otrzymują większą kontrolę w otoczeniu swojej jednostki.
Skuteczność
Im większa organizacja, tym trudniejsze jest dla każdej wyspecjalizowanej grupy wyjaśnienie, w jaki sposób poszczególne działy ostatecznie łączą i przyczyniają się do sukcesu firmy jako zunifikowanej firmy. Z tego powodu struktura funkcjonalna odnosi największe sukcesy w organizacjach, które są małe lub średniej wielkości i zajmują się tylko kilkoma rodzajami produktów i usługami.
