Pracownicy na poziomie C to pracownicy najwyższego szczebla korporacji, mężczyźni i kobiety w apartamentach dla kadry kierowniczej. Podejmują najbardziej znaczące decyzje dotyczące kierunku firmy i zwykle zarabiają na tym górę. Termin ten jest dość niedawną częścią słownika biznesowego i nie tak dawno temu "kierownictwo poziomu C" mogło mieć zupełnie inne znaczenie.
Określony poziom C
Pracownicy na poziomie C to pracownicy firmy, których tytuł menedżerski zaczyna się od słowa "szef", oznaczającego najwyższe kierownictwo firmy. Tytuły poziomu C zazwyczaj kończą się słowem "oficer". Kierownicy na poziomie C ponoszą największą ogólną odpowiedzialność za prowadzenie firmy i zwykle nadzorują większość jej pracowników.
Wspólne tytuły poziomu C
Dyrektor naczelny firmy jest najczęściej używanym tytułem na poziomie C, używanym w odniesieniu do wyższej kadry zarządzającej, która prowadzi firmę. Inne wspólne kadry kierowniczej na poziomie C obejmują dyrektora finansowego i głównego oficera operacyjnego. Firmy zorientowane na technologię często mają dyrektora ds. Informatyki lub dyrektora ds. Technologii jako członek zespołu wykonawczego na poziomie C.
Inne tytuły poziomu C
Firmy mogą wyznaczać innych kierowników wyższego szczebla jako pracowników na poziomie C, w tym dyrektora ds. Zasobów ludzkich, głównego księgowego i dyrektora ds. Sprzedaży. Firmy o wyspecjalizowanych potrzebach lub usługach mogą wyznaczyć odpowiedniego kierownika wyższego szczebla, takiego jak główny specjalista ds. Zarządzania ryzykiem lub główny urzędnik ds. Łańcucha dostaw.
Historia
Społeczność biznesowa zaczęła używać "poziomu C" jako wspólnego terminu około 2000 roku. Wcześniej termin ten nie miał powszechnie zrozumiałego znaczenia. Na przykład w 1999 r. Firma Ford Motor Co. używała zwrotu "menedżerowie wyższego szczebla" jako odniesienia do kierowników wyższego szczebla, którzy źle ocenili ocenę wewnętrzną, w przeciwieństwie do kierowników na poziomie A i B z wyższymi wynikami.
