Pierwszym typem rzutnika był episkop, zastąpiony w latach czterdziestych przez najwcześniejsze nowoczesne urządzenia. Dopiero po tym, jak nauczyciele przyjęli projektor, zrobili to samodzielnie.
Nieprzezroczyste projektory
Najwcześniejsze wcielenie rzutnika było episkopem, wynalezionym na początku XX wieku. Koncepcja projekcji z "magicznymi lampami" została opisana w Encyclopedia Britannica z 1911 roku.
Nieprzezroczysty projektor świecił jasnym światłem na nieprzezroczysty obiekt, a kombinacja lusterek lub soczewek rzutowała obraz na ekran. Ponieważ wymagane było więcej światła niż w przypadku rzutnika, projektowane materiały mogą zostać uszkodzone, co ogranicza korzystanie z urządzenia.
Wczesne użycie
Początkowo nieprzejrzyste projektory ledwie wyszły z królestwa zabawek dla dzieci, choć artyści używali ich do powiększania obrazów. Stopniowo jednak zostały przyjęte do wykładów i prezentacji.
Według Henry'ego Petroskiego w "Success Through Failure: The Paradox of Design" w latach czterdziestych policja i armia użyły wczesnej wersji rzutnika. Te pierwsze maszyny wykorzystały już istniejącą technologię rzutnika do projekcji obrazów na dużym ekranie.
Roger Appledorn
Roger Appledorn pracował jako naukowiec dla firmy 3M, założonej w 1902 roku. W latach 50-tych firma 3M wprowadziła proces kopiowania termo-faksu. Firma była znana z tego, że zachęcała do eksperymentowania wśród swoich pracowników, a Appledorn zaprojektował maszynę do pisania tekstów w przejrzystym filmie.
Podczas gdy firma 3M spodobała się pomysłowi i opracowała go w pierwszym rzutniku, brakowało mu wsparcia na rynku. Appledorn osobiście zgłosił się do nauczycieli, którzy widzieli jego potencjał wystarczający do wystartowania produktu.
3M i Buhl Industries były jednymi z pierwszych głównych producentów rzutników.
Edukacja
Firmy powoli wprowadzały tę technologię, ponieważ odręczne notatki uznano za zbyt nieformalne. Dopiero, gdy kserokopie stały się dostępne, pokonano tę szczególną przeszkodę. W sektorze edukacyjnym największy wzrost odnotowano w projektorach.
W latach osiemdziesiątych nauczyciele zaczęli używać rzutników do projekcji ruchomych obrazów na ekranach LCD. Pierwsze takie projektory były monochromatyczne, ale wersje kolorystyczne zaczęły być dostępne pod koniec lat osiemdziesiątych.
Przyszłość
Obecnie technologia komputerowa szybko zastępuje rzutniki, zwłaszcza, że slajdy prezentacji można teraz wyświetlać bezpośrednio z oprogramowania takiego jak Microsoft PowerPoint. Projekcja LCD była zazwyczaj zamazana, a komputery oferują lepszy obraz dla bardziej wyrafinowanej publiczności. Dodatkowo nawet najnowsze rzutniki są duże i nieporęczne.
Nadal jednak projektory są standardowym wyposażeniem w szkołach i wielu firmach, a przemysł nie wykazuje oznak porażki.
