Historia systemów informacyjnych zarządzania

Spisu treści:

Anonim

Historia współczesnych systemów informacji zarządczej jest podobna do ewolucji sprzętu komputerowego i oprogramowania. Historia łączy się także z przeniesieniem kontroli zarządzania z centralizacji do decentralizacji. Obecnie wszystkie systemy komputerowe, które zbierają, przetwarzają, przechowują i przekazują te dane jako informacje, są powszechnie określane jako systemy informacji zarządczej (MIS).

Wielu ekspertów MIS dzieli historię MIS na pięć epok, po raz pierwszy opisali to Kenneth i Jane Laudon, autorzy podręcznika Systemy informacji zarządczej:

  • Pierwsza era: Komputer mainframe i obliczenia minikomputerowe
  • Druga era: komputery osobiste
  • Trzecia era: sieci klient / serwer
  • Czwarta era: Komputery przemysłowe
  • Piąta era: Cloud computing

Pierwsza Era

Pierwsza era, sprzed 1965 r., Była okresem wielkich komputerów mainframe, które mieściły się w specjalnych pokojach z kontrolowaną temperaturą i wymaganymi technikami komputerowymi do działania. IBM był jedynym dostawcą sprzętu i oprogramowania. Podział czasu na komputer był powszechny z powodu ogromnego kosztu posiadania i obsługi systemów mainframe. Wraz z rozwojem technologii komputerowej i zmniejszeniem się rozmiarów komputerów firmy mogły pozwolić sobie na zakup minikomputerów, wciąż bardzo drogich według dzisiejszych standardów, ale wystarczająco przystępnych cenowo dla dużych firm, które posiadałyby własne komputery osobiste.

Druga Era

Druga era komputerów osobistych rozpoczęła się w 1965 roku wraz z wprowadzeniem mikroprocesora. W latach 80. XX w. Rozkwitł wraz z rozprzestrzenianiem się tanich Apple I i II oraz komputera osobistego IBM lub komputera PC. Wprowadzenie oprogramowania do arkuszy kalkulacyjnych VisiCalc umożliwiło zwykłym pracownikom wykonywanie zadań, które firmy wypłacały olbrzymim sumom 10 lat wcześniej.

Trzecia era

Ponieważ w latach 80. moc obliczeniowa i autonomia zostały przekazane zwykłym pracownikom, pojawiła się jednoczesna potrzeba dzielenia się informacjami komputerowymi z innymi pracownikami w przedsiębiorstwie. Potrzeba ta spowodowała przejście do sieci klient / serwer trzeciej generacji MIS. Pracownicy na wszystkich poziomach organizacji mogą dzielić się informacjami w różnych formatach za pośrednictwem terminali komputerowych połączonych z serwerami komputerowymi za pośrednictwem zwykłych sieci zwanych intranetami.

Czwarta era

Czwarta era, komputery korporacyjne, ujednolicone, rozbieżne aplikacje dla pojedynczych aplikacji używane przez różne działy na jednej zintegrowanej platformie korporacyjnej dostępnej w sieciach o dużej szybkości. Oprogramowanie dla przedsiębiorstw integruje kluczowe operacje biznesowe - marketing i sprzedaż, księgowość, finanse, zasoby ludzkie, zasoby i produkcję - w celu harmonizacji pracy i ułatwienia współpracy w całym przedsiębiorstwie. Chociaż wykorzystywane moduły aplikacji i dostępne informacje różnią się w zależności od departamentów i poziomów uprawnień, komputery przemysłowe pozwalają uzyskać 360-stopniowy widok całej operacji biznesowej.

Piąta era

Wykładniczy wzrost konsumpcji przepustowości łączy się z piątą erą MIS, cloud computing. Według Cisco Systems, światowy ruch internetowy ma osiągnąć 2 zettabajty rocznie do roku 2019. Z kontekstu jeden zettabajt wynosi 1000 eksabajtów, a jeden exabajt to 1 miliard gigabajtów. Cloud computing uwolni wszystkich od komputerów biurowych, umożliwiając dostęp do korporacyjnych MIS z dowolnego miejsca za pomocą urządzeń mobilnych.

Piąta era to również czas Pracownik wiedzy przewaga. Ponieważ podejmowanie decyzji sprowadza się do najniższych poziomów organizacji, oczekuje się, że MIS w coraz większym stopniu umocni pracowników nie tylko jako wytwórców informacji, ale także jako konsumentów tych samych informacji. W efekcie pracownicy wiedzy, jako producenci i konsumenci informacji MIS, dokładnie określą, jakie informacje generuje MIS.

Kilka lat przed śmiercią guru zarządzania, Peter Drucker, ogłosił, że najważniejszym zarządzaniem wkładem, jaki musi wnieść w XXI wieku, jest zwiększenie produktywności pracownika wiedzy poprzez porzucenie stylu zarządzania dowodzeniem i kontrolą w XX wieku i zaakceptowanie nieuchronności autonomii pracowników.