Marine Corps USA używa kilku stylów przywództwa dla oficerów, aby przekazywać zlecenia podwładnym. Style te występują między dwiema skrajnościami, w których dowódca jest jedynym głosem w strukturze przywództwa do modelu dowodzenia, w którym podwładni są w stanie komunikować się z przełożonymi w kształtowaniu decyzji dowodzenia i strategii wojskowych.
Autokratyczne przywództwo
Przywództwo autokratyczne daje absolutny autorytet dowódcy do podejmowania decyzji i przydzielania personelu. Oficer korpusu piechoty morskiej lub żołnierz dowodzący daną jednostką jest odpowiedzialny za wszystkie aspekty parametrów misji i wydajność podwładnych. Ci podwładni nie mają uprawnień do wyrażania opinii na temat danego zadania i nie mogą wykonywać zleceń zewnętrznych poza zleceniami misji.
Przywództwo demokratyczne
Demokratyczne przywództwo daje każdemu członkowi jednostki lub strukturze przywództwa równy głos w tworzeniu sugestii dotyczących decyzji dowodzenia. Jest to drugi koniec spektrum od autokratycznego stylu kierownictwa Korpusu Piechoty Morskiej. Podwładni mogą podejmować decyzje w ramach parametrów misji. Ostateczna decyzja dotycząca parametrów misji jest jednak nadal podejmowana przez dowódcę, a podwładni nie mogą zmieniać parametrów misji, aby dopasować się do przebiegu akcji.
Telling Style Variation
Opowiadanie jest odmianą autokratycznego stylu przywódczego Korpusu Piechoty Morskiej. Przywództwo angażuje się w jednostronną komunikację z podwładnymi w celu przekazywania szczegółów misji i konkretnych zadań. Ten styl przywództwa jest powszechny w sytuacjach walki, w których zlecenia muszą być szybko i wyraźnie komunikowane i nie mogą być przedmiotem dyskusji. Według strony internetowej Military Training.net, marines oczekują od liderów, aby przyjęli ten styl w sytuacjach kryzysowych. Doświadczeni marines mogą uznać ten styl za demoralizujący, ponieważ liderzy nie wykorzystują ich jako zasobów ludzkich w podejmowaniu decyzji.
Delegowanie odmiany stylu
Ten styl przywództwa jest odmianą przywództwa demokratycznego i charakteryzuje się minimalnym nadzorem z oficerem dowodzącym dostarczającym parametry misji. Każdy marine otrzymuje niezbędne uprawnienia do wykonania danego zadania, więc lider jednostki nie musi aktywnie nadzorować każdego szczegółu misji. Przykładem tego stylu jest sierżant artylerii, którego zadaniem jest nadzór nad ćwiczeniami strzeleckimi, więc dowódca może zająć się innymi sprawami.
Wariant stylu uczestnictwa
Dwukierunkowa komunikacja między podwładnymi i strukturą dowodzenia jest charakterystyczna dla tego stylu przywództwa. Struktura dowodzenia wiąże się z doświadczeniem i opiniami jej niższych rangą marines, i wykorzystuje tę informację do kształtowania decyzji i strategii. Dowódcy batalionów często wykorzystują ten styl przywództwa, aby zebrać dane i szacunki personelu, aby podejmować skuteczne decyzje bojowe i przemieszczać oddziały w celu uzyskania optymalnej skuteczności.
