Przy każdym nowym zadaniu, z którym się mierzysz, czas potrzebny na ukończenie projektu zmniejsza się wraz ze wzrostem poziomu doświadczenia. Poprawa wydajności jest krzywą uczenia się. Krzywa uczenia się nie dotyczy jednak tylko uczenia się nowej pracy. Krzywe uczenia się są świetnym narzędziem do zastosowania, jeśli chcesz ustalić standardy pracy, ocenić wyniki pracowników, przygotować szacunki kosztów i ustawić stawki wynagrodzenia motywacyjnego. Kiedy zaczniesz rozumieć krzywe uczenia się, rozważ dwa różne modele krzywej uczenia się.
Wright's Cumulative Average Model
Zrozum, że T.P. Wright wynalazł skumulowany średni model Wrighta w 1936 roku. Jest to świetna formuła do zastosowania, jeśli masz proste problemy z krzywą uczenia się.
Rozważmy wzór Y = aXb.
Dowiedz się, że Y to czas lub koszt jednostkowy. X równa się liczbie wyprodukowanych jednostek. A jest równy czasowi lub kosztom wymaganym do wykonania pierwszej jednostki. B jest równe nachyleniu funkcji podczas jej drukowania na papierze dziennika.
Crawford's Incremental Unit Time (or Cost) Model
Rozumiem, że zespół naukowców z Uniwersytetu Stanforda opracował model Incormental Unit Time (lub Cost) firmy Crawford. Jest to najczęściej stosowana formuła do obliczania krzywych uczenia się.
Rozważmy wzór Y = aKb.
Dowiedz się, że Y jest równy przyrostowemu jednostce czasu lub kosztu jednostki punktu partii. K oznacza punkt środkowy określonej partii produkcyjnej lub partii. A jest równy czasowi lub kosztom wymaganym do wykonania pierwszej jednostki. B jest równe nachyleniu funkcji podczas jej drukowania na papierze dziennika.
