Firmy stosują Harmonogram C w celu zadeklarowania swoich dochodów i kosztów uzyskania przychodów, w tym odszkodowań wypłaconych pracownikom i niezależnym wykonawcom. Dokonując tych obliczeń, należy pamiętać o definicji "pracownika ustawowego", ponieważ wpływa ona na opłacanie podatków od wynagrodzeń i zdolność pracownika do odliczania wydatków związanych z pracą.
Ustawowy pracownik
Pracownik, który ma prawo do odliczenia kosztów na podstawie Schedule C, Business Income lub Loss, jest pracownikiem ustawowym, mimo że nadal otrzymuje W-2 od pracodawcy. W przypadku każdego pracownika ustawowego pracodawca musi wpłacić do urzędu skarbowego wszystkie wymagane podatki od wynagrodzeń, w tym Ubezpieczenie Społeczne i Medicare. W Harmonogramie C, wiersz 26, pracodawca deklaruje wszystkie płace, wynagrodzenia i inne świadczenia pracownicze. Pracownik - często oddelegowany przedstawiciel handlowy lub agent - również składa Harmonogram C, aby zadeklarować własne dochody i wydatki oraz może przyjąć zwykłe odliczenia, w tym koszty transportu, reklamy i związane z pracą koszty mundurowe.
Dochód ustawowy i samozatrudnienia
Na formularzu W-2 pracodawca sprawdza pole 13, aby powiadomić IRS, że pracownik jest uznawany za pracownika ustawowego. IRS pozwala pracodawcom traktować kilka kategorii pracowników jako pracowników statutowych: dotyczy to kierowców opłacanych prowizją, agentów sprzedaży ubezpieczeniowej, pracowników domowych, dla których dostarcza się materiały i pełnoetatowych agentów sprzedaży. Dochód z pracy na własny rachunek to nie to samo co ustawowy dochód z pracy. W przypadku tego ostatniego pracodawca musi złożyć i zapłacić podatki od wynagrodzeń. Osoby pracujące jako niezależni wykonawcy, a nie jako pracownicy ustawowi, otrzymują zapis swoich zarobków na formularzu 1099-MISC. Muszą złożyć Schedule C, a także Schedule SE, aby ustalić podatek na własny rachunek, który obejmuje zarówno Ubezpieczenie Społeczne, jak i Medicare.
