Ryzyko kredytowe odnosi się do potencjalnej straty poniesionej przez firmę, jeśli klient nie zapłaci rachunku. Firmy muszą przewidzieć, że niektórzy klienci nie wywiążą się z przyznanego im kredytu. Istnieje wiele technik, z których mogą korzystać firmy, aby zarządzać swoim ryzykiem kredytowym.
Podejmowanie decyzji kredytowych
Firmy zasadniczo nie przyznają kredytu każdemu klientowi, który o to poprosi. Decydują, którzy klienci są bardziej ryzykowni niż inni i udzielają kredytów tym klientom, którzy są mniej ryzykowni. Firma identyfikuje ryzykownych klientów, analizując raport kredytowy klienta, który zawiera informacje o innych rachunkach kredytowych otwartych przez klienta i historii płatności. Historia opóźnionych płatności wskazuje, że klient jest bardziej skłonny do dalszego płacenia rachunków z opóźnieniem. Firma sprawdza również historię zatrudnienia i bieżące dochody klienta, aby określić zdolność klienta do dokonywania płatności. Po przejrzeniu raportu kredytowego i weryfikacji zatrudnienia, firma decyduje, czy przedłużyć kredyt dla klienta.
Zarządzanie portfelem
Kredytodawcy i wierzyciele zarządzają swoimi portfelami, stosując obiektywne kryteria, a nie subiektywne kryteria. Klient żądający kredytu może wydawać się godny zaufania i odpowiedzialny za spotkanie z pożyczkodawcą lub wierzycielem, a następnie spóźnia się z płatnościami. Zastosowanie obiektywnych kryteriów wymaga od pożyczkodawcy lub wierzyciela, aby patrzyli na działania klienta, a nie na jego wygląd. Zastosowanie obiektywnych kryteriów pomaga również firmie określić warunki pożyczki.Klient o podwyższonym ryzyku płaci wyższą stopę procentową za możliwość pożyczenia pieniędzy lub otrzymania kredytu. Wyższa stopa oprocentowania dla bardziej ryzykownych klientów zmniejsza stratę poniesioną w przypadku niewywiązania się kredytobiorcy.
Prognoza strat
Prognoza strat obejmuje identyfikację cech pożyczkobiorcy i wykorzystanie tych cech w celu identyfikacji potencjalnych ryzyk kredytowych. Cechy te obejmują przeszłe stawki przeterminowania, odprawy i poziom dochodów. Wczesne stosowanie prognozowania strat nie zapewniało dokładności i ewoluowały bardziej wyrafinowane metody. Obejmują one sezonowe indeksowanie i techniki krzywej rocznej w celu określenia poziomu ryzyka u określonego kredytobiorcy. Indeksowanie sezonowe analizuje poziom ryzyka kredytobiorców w różnych okresach w ciągu roku. Techniki rocznika leczyć wykres opóźnień stawki kredytu przedłużony w różnych okresach.
