Jeśli pracujesz w pracy przez określony czas, możesz mieć prawo do zasiłku dla bezrobotnych, jeśli praca kończy się bez winy z twojej winy. Federalna ustawa o podatku od bezrobocia gwarantuje, że wszyscy pracownicy są objęci ubezpieczeniem od utraty pracy, tak aby pracownicy, którzy są mimowolnie rozwiązani bez podania przyczyny, będą mieli źródło dochodu podczas poszukiwania nowej pracy.
Podatki dochodowe
Rząd federalny i stanowy przyjmują podatki od wynagrodzeń w celu sfinansowania ubezpieczenia na wypadek bezrobocia dla pracowników. Jednak te podatki od wynagrodzeń nie są pobierane z pensji pracownika. Pracodawca wypłaca ubezpieczenie na wypadek bezrobocia z części swoich podatków od wynagrodzeń; na pensje pracowników nie ma wpływu konieczność płacenia za bezrobocie.
Kwoty świadczeń
Wysokość świadczeń zależy od czasu, jaki pracownik przepracował przed utratą pracy. Wzór obliczania kwot świadczeń różni się w zależności od stanu. Jednak większość stanów państwa bazuje na kwotach świadczeń za ostatnie cztery lub pięć kwartałów, za które pracował pracownik i ile pieniędzy zarobił w tych kwartałach. Pracownicy, którzy pracowali przez dłuższy czas lub zarabiali więcej, kwalifikują się do większych kwot świadczeń.
Opodatkowanie świadczeń
Zasiłki dla bezrobotnych są dochodem podlegającym opodatkowaniu na poziomie federalnym, jak również w większości stanów. Opodatkowanie tych świadczeń nie może być równoznaczne z podatkami płaconymi przez pracodawców na pokrycie kosztów ubezpieczenia od bezrobocia; jednak pracownik, który korzysta z zasiłków dla bezrobotnych, pomaga im za to zapłacić, płacąc podatki od świadczeń, które otrzymuje przez cały rok.
Cel ubezpieczenia od bezrobocia
Programy ubezpieczeń na wypadek bezrobocia mają na celu zapewnienie, że pracownicy będą mieli dochód, gdy będą poszukiwać nowej pracy, jeśli stracą pracę bez własnej winy. Tak więc pracodawca płaci za ubezpieczenie, a nie za pracownika. Posiadanie przez pracodawcę wynagrodzenia za ubezpieczenie od utraty pracy również zniechęca pracodawców do wypowiedzenia pracowników bez ważnej przyczyny.
