Jaką rolę odgrywa zarządzanie w relacjach przemysłowych?

Spisu treści:

Anonim

Zarządzanie przemysłem jest jednym z dwóch kluczowych graczy w dziedzinie stosunków przemysłowych. Stosunki przemysłowe opisują związek między zarządzaniem (często zarządzaniem na najwyższym szczeblu) a organizacjami pracowniczymi (np. Związki zawodowe).

Zarządzanie na najwyższym poziomie

Kierownictwo najwyższego szczebla musi komunikować się i negocjować z organizacjami pracowników, aby uniknąć strajków, pozwów sądowych i protestów. Ten poziom zarządzania współdziała z organizacjami pracowniczymi na dużą skalę, w przeciwieństwie do niższych szczebli zarządzania, które w większości opierają się na zasobach ludzkich w celu prowadzenia interakcji pracowników.

Zarządzanie niskopoziomowe

Zarządzanie niskopoziomowe (lub lokalne) współdziała z pracownikami indywidualnie (często za pośrednictwem działu zasobów ludzkich). Wszystkie poziomy zarządzania są zaangażowane w relacje przemysłowe, ale kierownictwo niskiego szczebla ma niewiele lub nie ma nic wspólnego z decyzjami typu big-picture (rekompensata dla pracowników i zmiany świadczeń).

Cel zarządzania w relacjach przemysłowych

W negocjacjach w sprawie stosunków przemysłowych kierownictwo reprezentuje interes spółki (i akcjonariuszy, jeśli dotyczy). Kierownictwo musi współpracować z pracownikami w celu opracowania pakietów wynagrodzeń i zasad akceptowanych przez obie strony.

Problemy zarządzania w stosunkach przemysłowych

Kiedy związek między zarządzaniem a pracownikami jest kwaśny, zarząd może zostać zmuszony do opracowania planu zarządzania kryzysowego. Jeśli organizacja pracownicza zapoczątkuje strajk lub protest na dużą skalę, kierownictwo musi działać szybko (poddać się żądaniom pracownika lub znaleźć alternatywne rozwiązanie), aby uniknąć utraty zysków.

Historia zaangażowania kierownictwa w relacje przemysłowe

Historycznie zarządzanie jest przedstawiane jako wróg pracowników i ich organizacji. Chociaż ten stereotyp nie jest całkowicie prawdziwy, media często przedstawiają zarządzanie jako "złego faceta" obu organizacji (związki są zwykle obsadzane jako bohater "małego faceta"). Ta negatywna uwaga mediów (i historyczny stereotyp) może prowadzić do wyjątkowo szkodliwych public relations, które mogą ostatecznie okaleczyć całą branżę.