Funkcja produkcji reprezentuje matematyczną zależność pomiędzy nakładami produkcyjnymi firmy i jej poziomem produkcji. Kapitał produkcyjny obejmuje sprzęt, urządzenia i infrastrukturę, z których korzysta firma w celu wytworzenia produktu końcowego, podczas gdy praca produkcyjna określa liczbę roboczogodzin potrzebnych do ukończenia procesu od początku do końca. Funkcja produkcji o ustalonych proporcjach jest funkcją, w której stosunek kapitału (K) do pracy (L) nie podlega fluktuacjom, gdy zmienia się poziom produktywności.
Przykłady stałych funkcji produkcyjnych
W funkcji produkcji o ustalonych proporcjach, zarówno kapitał, jak i siła robocza muszą zostać zwiększone w tym samym czasie, aby zwiększyć produktywność. Kiedy funkcja produkcji jest wyświetlana na wykresie, z dużą wartością na osi poziomej i pracą na osi pionowej, funkcja pojawia się jako linia prosta ze stałym nachyleniem. Na przykład fabryka wymaga ośmiu jednostek kapitału i czterech jednostek pracy, aby wyprodukować pojedynczy widget. Fabryka musi zwiększyć wykorzystanie kapitału do 40 jednostek, a zużycie pracy do 20 jednostek, aby wytworzyć pięć widżetów.
Naprawiono-Proporcje i Zastępstwa
Funkcja produkcji identyfikuje ilości kapitału i siły roboczej, których firma musi użyć, aby osiągnąć określony poziom wydajności.Miarą zdolności przedsiębiorstwa do zastąpienia kapitału pracą lub odwrotnie jest elastyczność substytucji. W funkcji produkcji o ustalonych proporcjach elastyczność substytucji jest równa zeru. Oznacza to, że dodanie dodatkowej jednostki kapitału bez dodatkowej pracy nie będzie miało wpływu na zwiększenie wydajności. Oba czynniki muszą zostać zwiększone w tej samej proporcji, aby zwiększyć wydajność.
