Po podjęciu wszystkich wysiłków i wydatków związanych z uzyskaniem rozszerzonego wykształcenia w szkole prawniczej, szkole medycznej lub innym programie z tytułem zawodowym lub certyfikacyjnym, można poczuć się antyklamem, aby pójść do pracy dla kogoś innego. Jeśli masz wykształcenie zawodowe i zdałeś egzaminy licencyjne, możesz po prostu rozłączyć się z własnym gontem. Gratulacje - wszedłeś w prywatną praktykę.
Solo Practitioners
Prywatni lub indywidualni praktykujący nie pracują w próżni. Mogą mieć pracowników, ale nie muszą zgłaszać się do pracodawców, zarówno prywatnych, jak i rządowych. Zazwyczaj znajdują się w medycznej lub prawnej dziedzinie, ale każdy profesjonalista może przejść do prywatnej praktyki. Lekarz prowadzący własne biuro ma prywatną praktykę. Jeśli pójdziesz do niego pracować, nie miałbyś prywatnej praktyki - byłbyś jego pracownikiem.
Struktury biznesowe
Praktyki prywatne można włączyć, ale nie muszą. Wielu prywatnych praktyków prowadzi działalność jako właściciele jednoosobowi - płacą podatki od dochodu z działalności gospodarczej na podstawie własnych numerów ubezpieczenia społecznego. Jeśli jednak masz pracowników, będziesz potrzebować numeru identyfikacji podatkowej pracodawcy z Internal Revenue Service. Jeśli wraz z kolegą ze szkoły prawniczej zaczniecie ćwiczyć razem po przejściu przez bar, będzie to spółka osobowa, ale można również wybrać spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością lub korporację - można to zrobić nawet samodzielnie, bez partnera. To osobisty wybór oparty na twoich unikalnych obawach i potrzebach, ale doradca finansowy może Cię poinformować o zaletach i wadach twoich opcji.
