Wraz z rozwojem kraju charakter jego struktury wewnętrznej, finansów i zmian populacji. Chociaż dostępnych jest kilka wskaźników do pomiaru tych zmian, najbardziej powszechnymi wskaźnikami rozwoju gospodarczego są: Produkt krajowy brutto (PKB) na mieszkańca, poziom ubóstwa, długość życia, odsetek pracowników w rolnictwie i zmiany fizycznej jakości życia.
PKB mierzy wydajność ekonomiczną
Produkt krajowy brutto jest wartością ekonomiczną produkcji globalnej towarów i usług oraz wskazuje siłę jej gospodarki. Wyższy PKB na mieszkańca jest oznaką bardziej wyrafinowanej fazy rozwoju gospodarczego.
Według danych Centralnej Agencji Wywiadowczej, narodami o najwyższym PKB na mieszkańca są Liechtenstein, Katar, Monako, Makao i Luksemburg. Kraje o najniższym PKB na mieszkańca to Malawi, Niger, Mozambik, Tokelau, Demokratyczna Republika Konga, Burundi i Republika Środkowoafrykańska.
Poziom ubóstwa w przeliczeniu na 1 mieszkańca PKB
Wraz ze wzrostem PKB na głowę mieszkańca kraju spada stopa ubóstwa. Ludzie zarabiają więcej pieniędzy, stają się bardziej zamożni i zaczynają gromadzić bogactwo.
Wskaźniki ubóstwa dla krajów o niskim PKB na mieszkańca również mają wyższy odsetek osób żyjących w ubóstwie. Na przykład według danych Centralnej Agencji Wywiadowczej Demokratyczna Republika Konga ma 63 procent ludności żyjącej w ubóstwie. W Jemenie, Sudanie Południowym i Mozambiku żyje prawie 50 procent ludzi żyjących poniżej granicy ubóstwa. Liczby te wyraźnie kontrastują z krajem o wysokim PKB, takim jak Szwajcaria, gdzie tylko 6,6% ludności żyje poniżej granicy ubóstwa.
Wyższe dochody i średnia długość życia
Gdy kraj się rozwija, jego ludzie wychodzą z ubóstwa, a ich długość życia wzrasta. Zarabiają więcej pieniędzy i mogą sobie pozwolić na lepszą opiekę medyczną.
Na szczycie listy znajduje się Monaco, z przewidywaną długością życia 89 lat. Mieszkańcy Japonii i Singapuru mogą spodziewać się średnio 85 lat. Lichtenstein, Norwegia, Szwecja i Szwajcaria mają średnią długość życia powyżej 82 lat.
Biedniejsze kraje o niższych PKB i wyższych wskaźnikach ubóstwa, takie jak Czad, Zambia, Somalia, Republika Środkowoafrykańska i Mozambik, mają długość życia niewiele ponad 50 lat.
Poziomy rozwoju gospodarczego
Kraje, w których większość ludności jest zatrudniona w rolnictwie, są uważane za mniej rozwinięte. Kraje o większej liczbie obszarów miejskich i miastach są uważane za lepiej rozwinięte. W związku z tym jednym ze wskaźników wzrostu gospodarczego jest odsetek osób zatrudnionych w rolnictwie. Na przykład tylko 1,3 procent ludności w Wielkiej Brytanii jest zatrudnionych w rolnictwie, podczas gdy Zambia ma 85 procent ludzi pracujących w gospodarstwach rolnych.
Wskaźnik rozwoju społecznego
Wskaźnik Rozwoju Społecznego (HDI) to złożony wskaźnik stworzony przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju w celu pomiaru poziomu rozwoju gospodarczego kraju w trzech obszarach: edukacji, zdrowia i dochodu na mieszkańca.
Jako przykłady, kraje o najwyższym HDI to Norwegia, Australia, Szwajcaria, Dania i Holandia. Kraje o najniższym HDI to Niger, Erytrea, Gambia, Etiopia i Afganistan.
