Od samego początku naszego narodu ludzie przyłączali się do organizacji wolontariackich, aby pomóc swoim mniej szczęśliwym sąsiadom. Wczesne społeczności miały ochotnicze grupy ognia i milicji, stowarzyszenia kobiet i stowarzyszenia pomocy kościelnej, aby uczynić życie bardziej znośnym dla wszystkich. Później przyszły powiernictwo i fundacje zapewnione przez bogatych, którzy widzieli wspólną ulgę jako swój obowiązek. Minie wiele lat, zanim rząd zaangażuje się w prawne opisy, takie jak 501 (c).
Po rewolucji
Filantropia przed wojną rewolucyjną była w dużej mierze sprawą lokalną. Publiczne szpitale, lokalna policja i szkoły były często organizacjami charytatywnymi. Po rewolucji grupy charytatywne stały się bardziej zinstytucjonalizowane przez filantropijne i kobiece stowarzyszenia odgrywające wiodące role. Kobiety uznano za istotne - panowało przekonanie, że mogą "zmiękczyć męskie, zatwardziałe serca" i nakłonić je do oddania pieniędzy.
Dziedzictwo bogatego człowieka
Pod koniec XIX wieku zorganizowana na szeroką skalę filantropia stała się dziedzictwem najzamożniejszych Amerykanów - przemysłowców i przywódców finansowych. Andrew Carnegie zaproponował doktrynę zarządzania, aby skłonić swoich kolegów milionerów do filantropii. Ustanowiono trusty i fundacje, a wiele z nich stało się później 501 (c), które znamy dzisiaj.
Rząd bierze udział
Na początku XX wieku nastąpiły liczne zmiany w sposobie, w jaki rząd zajmuje się organizacjami biznesowymi i non-profit. W latach 1913-1918 Kongres uchwalił ustawy regulujące podatki i ustanawiające status zwolnionych z podatku dla organizacji filantropijnych. W Ustawie o dochodach z 1918 roku ustalono ulgi podatkowe na cele charytatywne. Było to ważne, ponieważ zachęciło bogatych do datków na cele charytatywne.
501 (c)
Ustawa o podatkach z 1954 roku ustanowiła kody podatkowe, jakie znamy dzisiaj. Sekcja 501 (c) Internal Revenue Code stwierdziła, że aby uzyskać status zwolniony z podatku, organizacja non-profit musi być zorganizowana i obsługiwana wyłącznie z przyczyn non-profit, a żadne dochody nie będą przekazywane żadnemu członkowi organizacji. Ustawa, o której mowa w sekcji 170, przewidywała odliczenia od podatku dla organizacji 501 (c).
Publiczne ujawnienie
Od czasu ustawy o przychodach z 1943 r. Wszystkie organizacje non-profit muszą złożyć formularz 990, w którym zgłaszają swoje zarobki i wypłaty. Wszystkie organizacje 501 (c) (3) muszą zgłaszać źródła dochodu oraz wszystkie aktywa i pasywa. Kod został zmieniony później, wymagając od wszystkich 501 (c) (3) organizacji zwolnionych z podatku udostępnić publicznie dane z formularza 990. 501 (c) (3) odnosi się do sekcji i podsekcji tej części Internal Revenue Code.
