Strategie podejmowania decyzji charakteryzują się na wiele sposobów. Istnieje jednak kilka strategii, które odnoszą się konkretnie do podejmowania decyzji menedżerskich w organizacji. Decyzje w większości firm obejmują menedżerów na wszystkich szczeblach. Oprócz jakości podejmowanych decyzji, kierownictwo musi wziąć pod uwagę czas i ogólny wpływ na grupę. Żadna strategia nie jest idealna. Każdy ma swoje ograniczenia.
Zgoda
Konsensusowe strategie podejmowania decyzji obejmują całą grupę, dzięki czemu każdy ma szansę na wysłuchanie. Z tego powodu największym ograniczeniem podejmowania decyzji konsensusowych jest to, że potrzeba czasu na zbudowanie prawdziwego konsensusu. Konsensus nie oznacza, że wszyscy się zgadzają. Koncentruje się raczej na zaangażowaniu wszystkich w proces podejmowania decyzji.
Kolejną przeszkodą jest to, że członkowie grupy są kuszeni, by sugerować techniki redukcji konfliktów w tym procesie. Najczęstsze są głosowanie większościowe i negocjacje. Nie należy ich używać; raczej grupa powinna konstruktywnie używać konfliktu, aby zapewnić, że proces decyzyjny jest procesem rozważnym i przemyślanym.
Intuicyjny
Intuicyjna strategia podejmowania decyzji jest w najlepszym wypadku trudna dla organizacji. Chociaż jest bardzo szybki, nie zaspokaja organizacyjnej potrzeby uzyskania pełnych informacji. Ponadto proces zazwyczaj nie obejmuje eksploracji alternatyw. Tak więc, jeśli istnieje lepsze rozwiązanie, może nigdy nie zostać odkryte. Intuicyjne podejmowanie decyzji również w niewielkim stopniu łagodzi osobiste uprzedzenia lub dyskryminację systemową.
Intuicyjne decyzje mogą w dużej mierze opierać się na doświadczeniu, a nie na magii hokus-pocus, dzięki czemu grupa lub osoba mogą odgadnąć przyszłość bez wsparcia wiarygodnych dowodów. Mimo to, kiedy intuicyjne podejmowanie decyzji unieważnia systemy, procesy i mechanizmy kontrolne chroniące przed ludzką kapryśnością, wynik może być katastrofalny - na przykład złe pożyczki dla niewykwalifikowanych kredytobiorców.
Demokratyczny
Strategia demokratyczna również kieruje stosunkowo szybkimi decyzjami, choć potrzebny jest pewien czas, aby uwzględnić wszystkich w tym procesie. Największym ograniczeniem jest jednak to, że mniejszość głosująca może poczuć niewielką odpowiedzialność za decyzję. Nawet lider może nie czuć się odpowiedzialny. Ponadto w ramach tej strategii decyzje o wysokiej jakości zależą od świadomego elektoratu. Jeżeli elektorat jest niedoświadczony, głosowanie może nie dawać dobrych decyzji.
Autokratyczny
Autokratyczna strategia podejmowania decyzji jest najlepiej zarezerwowana dla sytuacji kryzysowych. Kiedy autokratyczny jest domyślny, może on zrażać całą organizację, ponieważ grupa nie była zaangażowana. Ta strategia może osłabić poparcie dla przywódców, ponieważ buduje urazę wśród żołnierzy.
Uczestniczy
Partycypacyjne strategie podejmowania decyzji mogą graniczyć z autokratycznymi, ponieważ lider jest odpowiedzialny za decyzje. Mimo że proces wymaga pozyskiwania członków grupy i pomysłów, lider zachowuje najwyższą kontrolę i, powiedzmy, tak. Proces ten może być czasochłonny i pozostawić członków grupy z poczuciem, że ich opinie nie zostały uwzględnione.
Dalsze rozważania
Kultura organizacyjna może faworyzować niektóre opcje decyzyjne bardziej niż inne. Wykracza to poza wszelkie nieodłączne wyzwania związane z konkretną strategią.
