Amerykańska ustawa o niepełnosprawności (ADA) z 1990 r. Podała wytyczne mające na celu zapobieganie dyskryminacji osób z niepełnosprawnością intelektualną lub fizyczną. Podpisany przez prezydenta George'a H.W. Bush, ustawa rozszerzyła ochronę osób niepełnosprawnych na Ustawę o Prawach Obywatelskich z 1964 roku. Zakres ustawy jest szeroki i obejmuje wszystko, od wynajmu lub zwolnienia do liczby i szerokości miejsc parkingowych w publicznych parkingach.
Historia ADA
Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił ustawy z lat 70. i 80. XX wieku, które przełamały bariery dla osób niepełnosprawnych. Ustawa z 1973 r. Ustanowiona dla pierwszych zabezpieczeń antydyskryminacyjnych. Ustawa o rehabilitacji, która została podpisana przez prezydenta Geralda Forda, sprawiła, że podmioty federalne - szkoły, uniwersytety, szpitale i budynki rządowe - stały się nielegalne w celu dyskryminacji osób niepełnosprawnych. Potem nastąpiłaby seria dodatkowych aktów prawnych, ale dopiero po wydaniu ADA obowiązywałby kompleksowy akt.
Projektowanie parkingu
Przepisy dotyczące parkowania są omówione w części 36, dodatek A, punkt 4.6 ustawy, pod nagłówkiem Zakres i wymagania techniczne. Wymagania określają, jak należy oznaczać przestrzenie, ich szerokość (96 cali) i wysokość prześwitu pionowego (98 cali), jeśli miejsce znajduje się w zamkniętym obszarze, a także liczbę miejsc, które muszą zostać przydzielone. Jedna z głównych części ustawy dotyczy "cięć" lub spadków w krawężniku lub chodniku, które ułatwiają łatwy dostęp dla wózków inwalidzkich. Prawo stawia to w trzech odrębnych obszarach, nie wymagając żadnych kroków, zabraniając stromych pochyłości i wymagających stabilnych i antypoślizgowych punktów dostępu.
Lokalizacje miejsc parkingowych
ADA zajmuje się lokalizacją miejsc, stwierdzając, że pomieszczenia muszą znajdować się w pobliżu budynku i na płaskiej powierzchni. Ustawa określa wymagania dotyczące nachylenia partii, stanowiąc, że na każde 50 stóp powierzchni działka może spaść tylko o jedną stopę. Ma to zapobiegać ucieczce wózkom inwalidzkim i trudnym podjazdom dla tych, którzy mają problemy z chodzeniem.
Liczba miejsc parkingowych
Prawo opiera się na minimalnej liczbie miejsc na całkowitym rozmiarze parkingu. Wszystkie parkingi muszą mieć co najmniej jedno wolne miejsce parkingowe. Jeśli parking może pomieścić od 26 do 50 samochodów, musi mieć dwie przestrzenie - jeden samochód i jeden van. Formuła dodaje dodatkową przestrzeń standardową w 76+, 101+, 151+, 201+ i 301+. W przypadku 401 miejsc wymagana jest obecność siedmiu samochodów i dwóch przestrzeni van. Jeśli partia ma więcej niż 501 miejsc, przepisy ADA stanowią, że 2 procent partii musi być dostępne dla osób niepełnosprawnych. Na parkingach o pojemności 1 001 lub więcej samochodów trzeba mieć 20 samochodów i dodać jedno dodatkowe miejsce na każde dodatkowe 100 miejsc.
Rozmiar miejsca parkingowego
Prawo stanowi, że standardowe miejsca parkingowe dla osób niepełnosprawnych muszą mieć szerokość co najmniej 96 cali i mieć dostęp do przestrzeni ładunkowej o szerokości 5 stóp. Miejsca dostępne dla samochodów dostawczych, których każda część jest wymagana, muszą mieć 8-stopową przestrzeń ładunkową, być oznakowane znakiem "Van Accessible" i mieć 98-calowy prześwit w pionie. Dwie przestrzenie mogą współdzielić strefę ładowania, o ile jest to 8-stopowa przestrzeń dostępna dla vana.
Ile-to-zl.com
