Potencjalni pracownicy to ci, którzy pracują bez umów o pracę. Umowa o pracę może być układem zbiorowym pracy między pracodawcą a związkiem zawodowym lub umową między osobą a jej pracodawcą. Bycie pracownikiem-pracownikiem pozwala Ci odejść z pracy bez uprzedniego powiadomienia, ale musisz żyć z niepewnością, że potencjalnie stracisz pracę w dowolnym momencie.
Elastyczność
Dla pracownika główną zaletą bycia pracownicą jest to, że możesz zejść z pracy w dowolnym czasie i z dowolnego powodu. Nie jest wymagane wcześniejsze powiadomienie pracodawcy. Jeśli otrzymasz bardziej atrakcyjną ofertę pracy i chcesz przyjąć nowe stanowisko i natychmiast rozpocząć pracę, możesz zrezygnować z obecnej pracy bez uprzedzenia i bez naruszenia umowy o pracę.
Niepewność
Niepewność jest podstawową wadą bycia pracownikiem na czas. Tak jak możesz zrezygnować z pracy w dowolnym momencie bez powiadomienia pracodawcy, twój pracodawca może wypowiedzieć twoją pracę w dowolnym momencie bez powiadomienia. Pracodawca nie jest zobowiązany do podania przyczyny rezygnacji z pracy, więc może nie mieć możliwości wyjaśnienia okoliczności zachowania, które doprowadziło do wypowiedzenia.
Korzyści dla pracodawcy
Zatrudnienie na żądanie może być korzystne dla pracodawcy, który chce zlikwidować pracowitego pracownika. Pracodawca nie musi informować pracownika, dlaczego została zwolniona; wystarczy tylko poinformować pracownika, że została ona rozwiązana, ze skutkiem natychmiastowym. Jeśli pracodawca podejrzewa, że pracownik naruszył zasady firmy, ale nie chce ponosić potencjalnej odpowiedzialności prawnej za pomocą oskarżeń, doktryna zatrudnienia na żądanie pozwala pracodawcy zakończyć stosunek pracy bez potencjalnie uzasadnionego wyjaśnienia.
Akcja ustawodawcza
Negatywny stosunek pracowników do możliwości nieuczciwej likwidacji doprowadził niektórych ustawodawców stanowych do zapewnienia zabezpieczeń dla potencjalnych pracowników. Na przykład ustawa o bezprawnym zrzucie z Montany została uchwalona w 2009 r. W odpowiedzi na skargi, zgodnie z którymi firmy stosowały doktrynę zatrudnienia na żądanie, aby oszukać długoterminowych pracowników z emerytur i świadczeń wypoczynkowych. Zgodnie z ustawą z Montany, zwolniony pracownik może wnieść sprawę o bezprawne rozwiązanie, jeśli pracodawca wypowiedział go, ponieważ odmówił naruszenia porządku publicznego, jeżeli rozwiązanie nie nastąpiło z ważnej przyczyny lub jeśli wypowiedzenie pracodawcy naruszyło własne zasady dotyczące personelu.
