AS2 i AS5 są standardami audytowymi uchwalonymi przez Komisję Bezpieczeństwa i Giełdy. Standard audytu nr 5 zastąpił standard audytu nr 2 w 2007 r. Oba dotyczą sekcji 404 ustawy Sarbanes-Oxley, która jest sprawozdaniem sporządzanym przez kierownictwo i audytorów zewnętrznych z kontroli wewnętrznych w przedsiębiorstwie. Celem wdrożenia AS5 było poprawienie problemów i podniesienie standardów AS2.
Ocena ryzyka
Jedną z najważniejszych różnic między AS2 i AS5 jest to, że AS5 zawiera ocenę ryzyka znacznie głębiej niż AS2. Na przykład zamiast skupiać się głównie na badaniu preskryptywnym, jak AS2, AS5 wykorzystuje podejście oparte na zasadach. Analiza ryzyka rozpoczyna się na poziomie sprawozdania finansowego, a podejście do kontroli na poziomie jednostki jest podkreślone. AS5 charakteryzuje się również większą koncentracją na świadomości oszustów i oszustw.
Różnice proceduralne
AS5 stara się ograniczyć lub wyeliminować zbędne procedury i koszty, w szczególności w przypadku małych zakładów publicznych o kapitalizacji rynkowej mniejszej lub równej 75 milionom dolarów. AS5 zachęca także audytorów do odwoływania się i wykorzystywania pracy innych. Pozwala to na wyższy stopień kontroli ryzyka i zarządzania ryzykiem. W porównaniu z AS2, AS5 kładzie nacisk na zwiększoną świadomość w zakresie kontroli wewnętrznej i uchylania się od skupiania się na sprawozdawczości finansowej. AS5 wykorzystuje również uproszczony, jednokontrolowy system ramowy.
Zmiany warunków
AS5 zmienił definicje niektórych terminów. Na przykład "istotne osłabienie" w ramach AS5 oznacza "uzasadnioną możliwość, że istotne zniekształcenie nie zostanie powstrzymane lub wykryte w odpowiednim czasie". Kolejnym zmienionym terminem był "znaczny niedobór". Pod AS5 oznacza to "mniej dotkliwe niż materialne osłabienie, ale wystarczająco ważne, by zasługiwać na uwagę". jednak zgodnie z AS5 firmy nie muszą poszukiwać znaczących braków. Kiedy jednak stwierdzona zostanie usterka niedoboru, należy ją ocenić.
Inne różnice
W ramach AS5 zmieniła się rola i proces oceny kierownictwa. AS5 stara się podkreślić podejście odgórne do planowania audytu. Kolejna wielka różnica polegała na zrozumieniu słabości materiału. Zgodnie z AS2 słabość materialna była w dużej mierze oparta na ośmiu różnych silnych wskaźnikach. Sprawiło to, że niektórzy audytorzy skupili się wyłącznie na tych wskaźnikach, nawet jeśli rzeczywiste słabości materialne nie zawsze były obecne. AS5 po prostu używa terminu "wskaźniki" i zauważa, że obecność tych wskaźników nie zawsze gwarantuje niewydolność kontroli wewnętrznej. System ten ma sprawić, że audytorzy wykorzystają swoją własną ocenę przy określaniu, czy wskaźniki podżegają do materialnej słabości.
