Komercyjne polityki odpowiedzialności cywilnej określają wysokość ubezpieczenia, które będą płacić w imieniu ubezpieczonego jako granicę odpowiedzialności. Zasady mogą zawierać kilka rodzajów limitów, a limit każdego wystąpienia to maksimum, jakie polityka zapłaci w przypadku jednego roszczenia lub zdarzenia. Jeśli polityka zawiera również ogólny limit zagregowany, zagregowana jest maksymalna kwota, którą polityka zapłaci w sumie, niezależnie od liczby wystąpień.
Granica odpowiedzialności
Strona deklaracji ogólnej polityki odpowiedzialności określa dokładnie, ile polityka zapłaci stronom trzecim za roszczenia w imieniu ubezpieczonego. Przy zakupie ubezpieczenia, ubezpieczony określi, ile jest wymagane ubezpieczenie, a opłata jest odpowiednio naliczana. Im wyższe limity, tym wyższa opłata, ponieważ zapewnia to dodatkową ochronę ubezpieczonemu w przypadku roszczenia.
Każde wystąpienie
Wystąpienie w ogólnej polityce odpowiedzialności jest zwykle definiowane jako incydent lub seria incydentów, które powodują obrażenia ciała lub szkody majątkowe powodujące roszczenie wobec ubezpieczonego. Po zgłoszeniu roszczenia do zakładu ubezpieczeń, ubezpieczony może oczekiwać, że maksymalna kwota wypłacona stronie trzeciej będzie ograniczona do kwoty każdego wystąpienia określonej na stronie deklaracji polisy.
General Aggregate
Od połowy lat 80. standardowe zasady ogólnej odpowiedzialności zawierają ogólny łączny limit, który jest maksymalną kwotą, którą polisa będzie płacić w imieniu ubezpieczonego. Bez ogólnego limitu zagregowanego polityka jest zobowiązana do zapłaty za każdy wystąpienie limitu na nieograniczoną liczbę zdarzeń. Ta niepodzielona ekspozycja stanowi znaczącą potencjalną ekspozycję wobec towarzystwa ubezpieczeniowego. Ogólna wartość zagregowana ograniczy całkowitą ekspozycję polityki bez względu na liczbę wystąpień. Po zapłaceniu zagregowanej kwoty, polityka jest uznawana za wyczerpaną.
Płatności uzupełniające
Niektóre wydatki związane z zarządzaniem roszczeniem ubezpieczeniowym są klasyfikowane według zasad ogólnych jako dodatkowe płatności, które nie wliczają się do limitu odpowiedzialności. Typowymi przykładami są opłaty za obligacje, odsetki od uprzedzeń i koszty obrony prawnej. Nie wszystkie polityki traktują płatności uzupełniające w ten sam sposób. W niektórych polisach płatności uzupełniające uwzględniają i wyczerpują limit odpowiedzialności każdego wystąpienia. Gdy nie wyczerpią limitów, ubezpieczony może uznać, że polisa ma wysokość przekraczającą ustalony limit każdego wystąpienia.
