W terminologii rachunkowej anulowanie długu jest być może szybsze i prostsze niż to, co wymaga proces prawny. Księgowi muszą przestrzegać określonych standardów, aby wywiązać się z zobowiązań finansowych w księgach korporacyjnych, zwracając uwagę na takie pozycje, jak termin zapadalności długu i kwota pozostająca do spłaty. Zasady rachunkowości dotyczące anulowania długu obejmują ogólnie przyjęte zasady rachunkowości i międzynarodowe standardy sprawozdawczości finansowej.
Cel, powód
Pożyczkodawca może anulować lub umorzyć dług pożyczkobiorcy, jeżeli kredytobiorca nie może spłacić pożyczki, albo z powodu bankructwa, albo z powodu takich niekorzystnych scenariuszy finansowych, jak niewypłacalność lub tymczasowy niepokój. Poprzez spisanie pożyczonych kwot wierzyciel rejestruje lub rozpoznaje stratę w księgach korporacyjnych. Pojęcie umorzenia długu ma również zastosowanie w środowisku biznesowym, zwłaszcza w umowach pozwalających klientom płacić za towary w późniejszym terminie. W takim przypadku dostawca uznaje opłatę komentatorów finansowych za "złe długi".
Wpływ na działanie
Anulowanie długu oznacza mniej gotówki dla pożyczkodawcy lub dostawcy. Firma, która przekazała fundusze na rzecz partnera biznesowego, spodziewa się otrzymywać płatności zgodnie z warunkami umów kredytowych. Brak takich przekazów pieniężnych może narazić na ryzyko instytucję kredytową, szczególnie jeśli nie jest to wielonarodowe przedsiębiorstwo, które może zaabsorbować straty. Aby zapobiec scenariuszom umorzenia długów, firma może ustanowić odpowiednie procedury operacyjne, których celem jest zagłębienie się w finanse partnerów biznesowych i identyfikacja osób zagrożonych niedotrzymaniem zobowiązań przed przyznaniem im kredytu.
Księgowość
Zapisy księgowe dotyczące umorzenia długów zależą od firmy i transakcji. W przypadku banku lub innej instytucji finansowej, której główna działalność polega na udzielaniu pożyczek, wprowadzeniem anulowania jest: obciążenie rachunku rezerwy na straty kredytowe i zaksięgowanie stanu konta pożyczek. Jeżeli bank już odnotował rezerwy na straty, zgodnie z powszechną praktyką, wpis byłby: obciążeniem rachunku rezerwy na straty kredytowe i zasileniem rachunku należności kredytowych. Rezerwa na pokrycie strat jest kontem wydatków, natomiast rezerwa na wypadek utraty wartości - określana również jako odpis na straty kredytowe - jest rachunkiem kontra, co oznacza, że zmniejsza on należność z tytułu należności kredytowej, która jest aktywem. Pozycje dotyczące anulowania zadłużenia są podobne w przypadku firmy niefinansowej. Aby zarejestrować odpisanie konta klienta, księgowy korporacyjny obciąża rachunek kosztów nieściągalnych długów i przypisuje rachunek "zasiłek na wątpliwe przedmioty". To konto jest ekwiwalentem bankowym dla konta rezerwy na straty kredytowe.
Raportowanie
Zapisy dotyczące umorzenia długu księgowego wpływają na konkretne sprawozdania finansowe. Rezerwy na straty kredytowe i należności nieściągalne są integralną częścią sprawozdania z zysków i strat (P & L), znanego również jako rachunek zysków i strat lub raport z dochodów. Rezerwy na utratę kredytu i odpisy na wątpliwe rachunki są składnikami sprawozdania z sytuacji finansowej, zwanego również bilansem.
