Rachunek kosztów historycznych jest uznaną metodą rachunkowości na całym świecie, ponieważ jest w stanie spełnić wymogi prawne dotyczące sprawozdawczości finansowej. Rachunek kosztów historycznych był w stanie dostarczyć informacji o sytuacji finansowej, wynikach i zmianach sytuacji finansowej przedsiębiorstwa szerokiemu gronu użytkowników, zwłaszcza w okresach stabilnych cen. Jednak uwzględnienie zmian poziomu cen było gorącym tematem w literaturze akademickiej z powodu niedostatków podejścia do rachunku kosztów historycznych.
Nieaktualne liczby
Dane dotyczące aktywów ujętych w sprawozdaniu z sytuacji finansowej są oparte na kosztach w momencie nabycia. W związku z tym mało prawdopodobne jest, aby wykazywały wartości obecne, ponieważ dane te nie mogą być dodane razem. Użytkownicy sprawozdań finansowych nie będą w stanie realistycznie przewidzieć przyszłych przepływów pieniężnych związanych z tymi aktywami.
Zawyżanie liczb
Jeżeli zysk zależy od miary kapitału w różnych terminach, to pomiar zysku można uznać za wynik porównania dwóch bezsensownych sum, ponieważ wielkość kapitału nie odzwierciedla siły nabywczej akcjonariuszy. Ponadto zysk, który jest rezultatem, jest zwykle uważany za zawyżony, a zastosowany stosunek, w tym zwrot z kapitału, będzie zawyżony.
Wprowadzające w błąd poziomy operacyjne
Koszt historyczny daje mylne wrażenie, że firma może nadal funkcjonować na danym poziomie, ponieważ aktywa są niedowartościowane. Dostosowując się do inflacji i możliwej do uzyskania wartości netto, księgowi próbują utrzymać kapitał akcjonariuszy pod względem ogólnej siły nabywczej konsumentów.
Nieporównywalność
Seria historycznych kont kosztowych może dać mylące wrażenie trendów finansowych firmy. Tylko wtedy, gdy wyniki różnych lat zostaną skorygowane poprzez dostosowanie do ogólnych poziomów cen, ważność może być porównywalna między latami. Wszystkie pozycje rachunku zysków i strat są wyrażone w kategoriach siły nabywczej na koniec roku, podczas gdy to samo będzie prawdziwe w bilansie.
