Kody kreskowe są trudne. Istnieją dziesiątki różnych rodzajów, z których każdy jest definiowany przez reprezentowaną branżę. Ostatecznie informacje i rodzaje kodów są utrzymywane przez Uniform Code Council w Ohio. Podstawowym celem kodu kreskowego jest uczynienie każdej pozycji w określonej klasie (np. Produkty przemysłowe lub konsumenckie) całkowicie wyjątkową. Umożliwia to branży śledzenie produktu od produkcji do dostawy do sprzedaży. Dwoma podstawowymi detalicznymi kodami kreskowymi są EAN-13 i UPC. Zawierają one informacje zakodowane przez producenta.
Sprawdź długość kodu kreskowego. Jeśli ma 13 znaków, jest to EAN-13. Jeśli jest 12, to jest UPC. Jest to główna różnica między dwoma różnymi kodami detalicznymi. Jeśli jest to UPC, jest produkowany w Stanach Zjednoczonych i ma być sprzedawany w Stanach Zjednoczonych. Jeśli zostanie wyprodukowany za granicą lub ma zostać sprzedany za granicą, będzie miał kod EAN-13.
Spójrz na pierwszy numer UPC. Pierwsza informacja numeryczna UPC-A ma kilka znaczników umożliwiających identyfikację kodu. Numer 3 jest dla Narodowego Kodeksu Leków. Symbol 4 wskazuje, że jest używany tylko przez sklep. Liczba 2 odnosi się do "elementów o wadze losowej". Pozostała część jest zarezerwowana dla producenta w celu jednoznacznego zakodowania każdej pozycji. Bardziej szczegółowe informacje nie są oczywiste z liczb i należy je ustalić gdzie indziej.
Spójrz na pierwsze dwie lub trzy cyfry kodu EAN. Jeśli ma kod EAN, wówczas identyfikuje kraj pochodzenia lub przeznaczenia (patrz zasoby poniżej dla kodowania). Agencja celna kraju pochodzenia lub przeznaczenia koduje przedmiot. Po zidentyfikowaniu kraju pozostała część kodu identyfikuje rodzaj produktu.
Zadzwoń do Uniform Code Council. Jeśli potrzebujesz dalszych informacji na temat konkretnego kodowania dla każdego pojedynczego przedmiotu, tylko oni będą go mieć. W pewnych okolicznościach producent będzie miał te informacje, ale ponieważ rada specjalizuje się w informacjach o kodowaniu, są one lepszym rozwiązaniem.
