Odroczona koncesja czynszowa to okres na początku leasingu operacyjnego - zwykle leasing operacyjny nieruchomości - w którym najemca nie jest zobowiązany do zapłaty czynszu, lub do dokonywania jedynie obniżonych opłat czynszowych na rzecz wynajmującego. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej i wieloma krajowymi ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości termin "czynsz odroczony" wskazuje na dodatkowy czynsz należny w przyszłych okresach w celu zrekompensowania koncesji czynszowej.
Przesłanki do umów o odroczoną wypłatę czynszu
Odroczone koncesje na czynsz są zazwyczaj przyznawane przez leasingodawców, aby umożliwić najemcom generowanie operacyjnych przepływów pieniężnych w celu pokrycia kosztów najmu w ramach leasingu. Odroczone koncesje na czynsze są również oferowane, aby zachęcić leasingobiorcę do zawarcia umowy leasingu operacyjnego. Odroczone koncesje na czynsze najmu są najczęstsze w wynajmowanych nieruchomościach, chociaż mogą być również wykorzystywane w innych dzierżawach operacyjnych. W przypadku, gdy koncesje odroczonego czynszu są udzielane najemcom najemców powierzchni komercyjnych i komercyjnych, często odbywa się to przy założeniu, że najemca nie będzie generował dochodu operacyjnego przez okres kilku miesięcy po rozpoczęciu dzierżawy. Gdy odroczona koncesja na czynsz dzierżawny nie wymaga żadnych wstępnych płatności przez dzierżawcę, jest często nazywana "darmowym czynszem".
Prosto-podszewka czynszu
Zarówno Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej, jak i wiele ogólnie przyjętych zasad rachunkowości, w tym US GAAP, wymagają, aby najemcy w leasingu operacyjnym rozliczali się z odroczonych płatności czynszowych przez bezpośrednie rozliczenie czynszu przez nieodwoływalny okres, za który dzierżawca zawarł umowę na dzierżawę składnika aktywów. Wymóg ten zapewnia, że leasingobiorca nie odzwierciedla w niewłaściwy sposób obniżonych kosztów odroczonych okresów wynajmu jako porównywalnych kosztów operacyjnych w najwcześniejszych okresach leasingu. Zazwyczaj powoduje to, że leasingobiorca zgłasza zobowiązanie, określane jako "odroczony czynsz" w bilansie leasingobiorcy. Ta odpowiedzialność odzwierciedla korzyści wynikające z odroczonej koncesji czynszowej.
Obliczanie odroczonego czynszu
Aby obliczyć korzyść z odroczonej koncesji czynszowej i zarejestrować kwotę odroczonego czynszu, dzierżawca musi obliczyć łączny koszt dzierżawionej nieruchomości w pozostałej części nieodwoływalnej części umowy najmu. Aby to zilustrować, należy rozważyć leasingobiorcę, który zawiera pięcioletni okres leasingu, wymagający od najemcy 10 000 USD rocznie do czynszu. Jednak jako zachęta do przekonania dzierżawcy do podpisania umowy najmu, leasingodawca oferuje odroczoną koncesję czynszu w formie czynszu za pierwsze pięć miesięcy. Dlatego pierwsza płatność wynosi tylko 5000 USD. Ponieważ łączny koszt składnika aktywów w okresie pięcioletniego nieodwoływalnego okresu najmu wynosi 45 000 USD, najemca musi zgłosić czynsz w wysokości 9 000 USD rocznie. Różnica między 5000 USD czynszu faktycznie zapłaconego w pierwszym roku a zarejestrowanym 9.000 USD jest odroczonym czynszem.
Wpis do dziennika
W powyższym przykładzie leasingobiorca dokona wpisu do depozytu w gotówce w kwocie 5000 USD i obciąży kosztem czynszu za 5000 USD, kiedy zostanie opłacony pierwszy rok czynszu. Ponieważ jednak standardy rachunkowości wymagają, aby koszt czynszu wynosił 9 000 USD, leasingobiorca musi dokonać drugiego wpisu dotyczącego kosztu czynszu debetowego za 4000 USD (do 9 000 USD) i zarejestrować zobowiązanie w bilansie za 4000 USD. Ta odpowiedzialność jest odroczonym czynszem i stanowi wartość odroczonej koncesji czynszowej.
