Współczesna rachunkowość jest zgodna z podejściem księgowym z podwójnym wejściem, które powstało w XIII-wiecznych Włoszech. Śledzenie sprzedaży i transfer towarów lub pieniędzy poprzedza jednak system podwójnego wjazdu. Te wcześniejsze metody obejmują prymitywne księgowanie.
Tokeny
Najwcześniejsze metody używały żetonów o prostych kształtach do reprezentowania produktu handlowego, takich jak zwierzęta stadne. Bardziej skomplikowane tokeny z wizualnymi projektami na nich przesuwają żetony o podstawowych kształtach. Prowadzenie dokumentacji stwarzało pewne problemy logistyczne, ponieważ tokeny miały charakter fizyczny i wymagały przechowywania. Jednym z podejść było przechowywanie żetonów w glinianej kopercie i odciskanie żetonów na zewnętrznej powierzchni miękkiej powłoki koperty przed jej zapieczętowaniem. Inne podejście wymagało naciągnięcia żetonów i przymocowania ich do małego kawałka gliny. Metody te ostatecznie ustąpiły miejsca rysowaniu symboli na tabliczkach glinianych, a później na papierze.
Miejsca, w których są używane
Prymitywne metody rachunkowości pojawiają się w takiej czy innej formie w większości głównych wczesnych cywilizacji. Fenicjanie stosowali prymitywną księgowość do śledzenia handlu. Wczesne metody rachunkowości również odegrały rolę w monitorowaniu podatków i wydatków publicznych wśród Greków, Rzymian i Egipcjan. Przejście do stosowania semiformalnego systemu rachunkowości w poszczególnych firmach, jako ogólnej praktyki, sięga XIII-wiecznych włoskich republik, w których rozwijała się prosperująca klasa kupiecka. Dokumenty służyły firmom w śledzeniu pieniędzy zapłaconych i należnych, a także rządowi w pobieraniu podatków.
