Analiza współczynników przelicza informacje z tradycyjnych sprawozdań finansowych na szczegółowe dane statystyczne. Zainteresowane strony często wykorzystują wskaźniki w celu ustalenia, czy firma działa lepiej w obecnych okresach, w przeciwieństwie do wcześniejszych okresów obrachunkowych. Pomiar sumy zobowiązań do kapitału własnego determinuje wykorzystanie przez firmę dźwigni finansowej. Księgowi odnoszą się do tego procesu jako stosunek zadłużenia do kapitału własnego.
Stosunek
Wskaźnik zadłużenia do kapitału własnego dzieli całkowite zobowiązania spółki według kapitału własnego. Łączne zobowiązania stanowią wszystkie środki pieniężne należne przedsiębiorstwom spoza firmy. Innymi słowy, zobowiązania są roszczeniami wobec aktywów spółki. Kapitały własne to pieniądze, które inwestorzy umieszczają w spółce w celu wygenerowania finansowego zwrotu z dywidend lub wzrostu cen akcji.
Przykład
Firma ma 115 000 USD w sumie pasywów i 325 000 USD w kapitale własnym. Wskaźnik zadłużenia do kapitału własnego wynosi 0,35 na podstawie tych liczb. Wysokie dane wskazują, że firma stosuje agresywne finansowanie dłużne w celu zwiększenia działalności firmy. Nie istnieje jeden standard dobrego lub złego stosunku zadłużenia do kapitału własnego. Celem tego wskaźnika jest porównanie wykorzystania długu w jednej firmie z normą branżową.
Ograniczenia
Niski stosunek zadłużenia do kapitału własnego nie oznacza, że firma działa sprawnie.Wskaźnik ten nie uwzględnia warunków kredytu dla długu długoterminowego uwzględnionego w całkowitych zobowiązaniach spółki. Na przykład, pożyczka o wartości 25 000 USD uwzględniona w powyższym przykładzie może mieć 18-procentową stopę procentową, a płatność balonu o wartości 5 000 USD wymagać w ciągu dwóch lat. Te funkcje pożyczek mogą być dość restrykcyjne dla gotówki firmy, której ten wskaźnik nie uwzględnia.
Rozważania
Przemysłochłonne sektory często mają wyższy stosunek zadłużenia do kapitału własnego niż inne branże. Jest to normalne, ponieważ firmy o wysokich wymaganiach kapitałowych na ogół potrzebują pieniędzy na prowadzenie operacji lub angażowanie się w działalność badawczo-rozwojową. Przemysł motoryzacyjny i farmaceutyczny są typowymi przykładami kapitałochłonnych gałęzi przemysłu. Wyniki dla tych branż mogą często wynosić ponad 1,0.
