Na zewnątrz proces oceny może wydawać się niczym więcej niż przypisaniem wyniku, ale dla oceniającego proces jest znacznie bardziej skomplikowany. Wszystkie oceny można podzielić na dwa rodzaje - sumatywne i formatywne. Oceny formatywne to oceny, które mają miejsce podczas lekcji, natomiast oceny podsumowujące to oceny, które mają miejsce po zakończeniu lekcji. Oceny podsumowujące są bardzo ważne, ponieważ zapewniają ewaluatorom szereg użytecznych informacji.
Określanie opanowania
Podstawowym celem oceny podsumowującej jest upewnienie się, że osoby opanowały tę umiejętność. Kiedy uczniowie osiągają dobre wyniki w tej ocenie, nauczyciele mają dowód, że faktycznie znają nauczany materiał. Bez tej oceny nauczyciel może jedynie zgadywać poziom zrozumienia studenta.
Umiejętność rankingowa
W środowisku akademickim często konieczne jest uszeregowanie umiejętności uczniów. Oceny podsumowujące zapewniają łatwy sposób, aby to zrobić. Poprzez klasyfikację uczniów na podstawie ich sumujących ocen punktowych nauczyciele mogą stworzyć zakres umiejętności ucznia, skuteczniej oceniając uczniów na podstawie zdolności do przyszłych lekcji.
Cel końcowy
W przypadku braku oceny podsumowującej uczniowie nie mają nic, wobec czego pracują. Po przeprowadzeniu ewaluacji podsumowującej nauczyciele mogą tworzyć lekcje, które budują w kierunku tych ostatecznych ocen, pozwalając uczniom zobaczyć, że ich wysiłki mają punkt końcowy i dają im motywację do dalszego dążenia do zrozumienia.
Ocena instrukcji
W niektórych przypadkach oceny sumatywne są wykorzystywane do celów oceny instruktorów. Kiedy uczniowie uzupełniają swoje zajęcia, stosując standaryzowaną ocenę podsumowującą, administratorzy mogą wykorzystać te oceny, aby uszeregować nie tylko uczniów, ale także nauczycieli odpowiedzialnych za ich nauczanie. Jeśli jedna z klas nauczyciela wykonuje znacznie gorsze oceny niż inna, administracja może stwierdzić, że nauczyciel nie jest tak skuteczny jak jej kolega.
Oceniając wartość programu
Te oceny punktów końcowych można również wykorzystać do określenia wartości programu jako całości. Jeśli program ma na celu przygotowanie studentów do konkretnego testu, np. Profesjonalnego egzaminu certyfikacyjnego, liczba uczniów, którzy pomyślnie przejdą ten egzamin, może być postrzegana jako dowód sukcesu lub porażki programu.
