Papiery wartościowe firmy i banki inwestycyjne często działają w bliskiej odległości, ale każda z nich odgrywa wyraźną rolę w świecie usług finansowych. Bank inwestycyjny może być uważany za najwyższy punkt piramidy w świecie papierów wartościowych, ponieważ wprowadza nowe papiery wartościowe na rynek. Pod bankiem inwestycyjnym działa firma zajmująca się papierami wartościowymi, aby ułatwić zakupy nowego produktu i wszystkich istniejących produktów na rynku. Tak więc, oba mają związek symbiotyczny, ale z bardzo różnymi indywidualnymi funkcjami.
Bankowość inwestycyjna
Bank inwestycyjny różni się od banku papierów wartościowych, ale różni się także od banku komercyjnego. Głównym celem banku inwestycyjnego jest udzielenie pomocy klientowi na rynku papierów wartościowych, takich jak akcje i obligacje. Podczas gdy bank komercyjny może pożyczać pieniądze klienta z własnego kapitału, bank inwestycyjny poszukuje nowych inwestorów do zakupu papierów wartościowych dla swojego klienta, zbierając w ten sposób pieniądze dla firmy. Aby skutecznie sprzedawać nowe papiery wartościowe na rynku, bankowcy inwestycyjni muszą dokonywać trafnych osądów wartości firmy i odpowiednio wyceniać papiery wartościowe, aby generować popyt inwestorów. Sukces banku inwestycyjnego polega na jego zdolności do pozyskania jak największych pieniędzy dla swoich klientów.
Firmy ubezpieczeniowe
Spółki z sektora papierów wartościowych nie emitują papierów wartościowych, a raczej dokonują ich obrotu na otwartym rynku. Strona papierów wartościowych może jedynie sparować kupujących z nowymi zapasami wprowadzanymi na rynek, podczas gdy dział bankowości inwestycyjnej faktycznie wydaje nowe zapasy. Spółki z sektora papierów wartościowych istnieją głównie w celu ułatwienia transakcji kupna i sprzedaży między inwestorami indywidualnymi.
Ustawa Glass-Steagall
Ustawa Glass-Steagall z 1934 r. Wprowadziła bariery pomiędzy firmami świadczącymi usługi finansowe w zakresie bankowości i papierów wartościowych. W następstwie krachu na giełdzie w 1929 r. I późniejszego Wielkiego Kryzysu politycy i inwestorzy obawiali się, że handel papierami wartościowymi przyczynił się do upadku wielu banków. W ten sposób oba byty zostały oddzielone tak zwanym "chińskim murem", przez który nie wolno przekazywać żadnych informacji.
Akt Gramm-Leach Bliley
W listopadzie 1999 r. Ustawa Glass-Steagall została skutecznie uchylona przez ustawę Gramm-Leach Bliley, umożliwiając bankom ponowne powiązanie się z firmami zajmującymi się papierami wartościowymi. W rezultacie wiele banków inwestycyjnych i firm zajmujących się obrotem papierami wartościowymi wytworzyło nowe relacje, a ostatecznie większość dużych firm inwestycyjnych posiadało własny dział bankowości inwestycyjnej. Kiedy bank inwestycyjny wprowadza nowe papiery wartościowe na rynek, są one dystrybuowane przez dział papierów wartościowych firmy. To pomaga działowi papierów wartościowych przyciągać i zatrzymywać klientów, ponieważ mają oni dostęp do nowych emisji przed innymi inwestorami.
Usługi instytucjonalne a usługi detaliczne
Funkcje, które wykonuje bank inwestycyjny, mają charakter instytucjonalny, ponieważ działają prawie wyłącznie z firmami próbującymi emitować nowe papiery wartościowe. Po początkowej emisji banki inwestycyjne utrzymują relacje z firmami i często doradzają w sprawie przyszłych fuzji i przejęć lub dodatkowej sprzedaży papierów wartościowych. Z drugiej strony firmy z sektora papierów wartościowych są zorientowane głównie na handel detaliczny, służąc potrzebom indywidualnych inwestorów. Zamiast tworzenia nowego produktu i doradzania korporacjom, firmy zajmujące się papierami wartościowymi koncentrują się bardziej na potrzebach indywidualnych osób związanych z planowaniem inwestycji.
