Dla zaprawionego mówcy proces pisania i wygłaszania mowy jest drugą naturą. Dla innych metody dostawy są nieznane. Pomiędzy przygotowaniem pisania mowy a przygotowaniem się do prezentacji mowy, mówca musi zdecydować, której metody wymowy użyć. Istnieją cztery główne rodzaje przekazywania mowy, z których każda ma swoje zalety i wady.
Rękopis
Manuskrypt mający na celu wygłoszenie mowy wymaga napisania rękopisu, który posłużyłby do odniesienia podczas wystąpienia i oficjalnych zapisów. Dostarczenie manuskryptu powinno unikać czytania manuskryptu słowo po słowie, w przeciwnym razie mówca ryzykuje dźwięk mechaniczny. Korzystanie z kontaktu wzrokowego i mimikę pomaga przynieść osobowość tego rodzaju mowy.
Zapamiętanie
Metoda zapamiętywania polega na zapamiętywaniu słowa słowa w mowie. Może to powodować, że dźwięk brzmi tak mechanicznie, jak metoda manuskryptu. Tak jak w metodzie manuskryptu, zapamiętywanie kluczowych punktów rozmowy daje mówcy bardziej osobiste podejście. Dodaj osobowość za pomocą fleksji głosu, kontaktu wzrokowego i mimiki twarzy.
Zaimprowizowany
Metoda improwizowana obejmuje przemówienia z niewielkim lub żadnym czasem na przygotowanie i pisanie mowy. W takich sytuacjach głośniki powinny zrobić wszystko, co w ich mocy, aby poświęcić kilka minut na przygotowanie się. Porządkowanie mowy i rozbicie jej na części to szybki sposób na mentalną przygotowanie mowy. Przygotowanie powinno rozpocząć się na początku wprowadzenia lub gdy tylko mówca zda sobie sprawę, że może zostać wezwany do zabrania głosu. Typowy format organizacyjny zawiera główny punkt, dowód, dodatkowy dowód, jeśli to możliwe, i wniosek.
Zaimprowizowany
Metoda doraźna ma więcej przygotowania niż metoda impromptu. Obejmuje pisanie, przepisywanie i edycję. Ponadto dostawa jest praktykowana, recytowana, a główne punkty są zapamiętywane. Zazwyczaj mówca używa konturu dla głównych punktów, a dokładne sformułowanie nie jest konkretne, dopóki nie zostanie podana. Publiczność zazwyczaj postrzega przemówienia wygłaszane przez daną osobę jako spontaniczne, podczas gdy mówca nadal utrzymuje kontrolę nad punktami mówienia.
