Rozproszone i integracyjne, czasami nazywane komunikatywnymi, formy negocjacji to nie tyle strategie, ile stany. Są to dwa zestawy "reguł" do gry negocjacyjnej. Są bardzo różne i przyjmują różne zestawy wartości, celów i celów.
Sprawiedliwość dystrybucyjna
W każdym podejściu do życia społecznego "sprawiedliwość" jest trudną koncepcją. Arystoteles zdefiniował "sprawiedliwość dystrybutywną" jako właściwy podział lub przydział określonych dóbr, takich jak pieniądze, pozycja lub honor. Pod względem negocjacji oznacza to, że zaangażowane strony próbują podzielić między sobą statyczną ilość pewnego dobra. Jako "strategia", podkreśla konkurencję w wyścigu, aby zdobyć możliwie jak najwięcej ograniczonego dobra.
Pomysły komunikacyjne lub integracyjne
W ujęciu Arystotelesa sprawiedliwość integratywna odnosi się do procedur uzgodnionych, w jaki sposób należy wprowadzać ustawy. Po przeniesieniu do umowy społecznej lub umowy odnosi się do trybu współpracy w dowolnym przedsiębiorstwie. Zakłada współpracę, a sprawiedliwość dystrybucyjna zakłada konkurencję. Komunikacyjna lub integracyjna sprawiedliwość jest tym, co łączy społeczeństwo, tradycja, z której czerpie.
Negocjacje w zakresie dystrybucji
Dystrybucja pewnego ograniczonego dobra ma na celu sprawiedliwość dystrybutywną, negocjacje lub negocjacje. Jest to gra "zerowa suma", w której zyskuje się tylko kosztem innych. Jest to wysoce indywidualistyczne podejście do sprawiedliwości, które zakłada, że najmądrzejsi i najbardziej pracowici otrzymują nagrody, a osoby mniej pracowite zasługują na swoją biedę. Jest to regulowana konkurencja, w której zaangażowane strony chcą maksymalizować swoje zyski w kontekście kontradyktoryjnym. W skrócie, jako strategia, jest to wojna wszystkich przeciwko wszystkim.
Integracyjne negocjacje
Podobnie jak w przypadku idei sprawiedliwości, tego rodzaju negocjacje mają na celu stworzenie, a nie twierdzenie, jakiegoś ważnego dobra. Integratywna sprawiedliwość dotyczy praw i obowiązków każdego aktora w życiu społeczeństwa, firmy lub rządu. Podejście to podkreśla pod wieloma względami "podstawowe zasady" negocjacji dystrybucyjnych poprzez sprawdzenie, kto ma prawo do wypowiadania się, pisania i interpretowania zasad, praw i pomysłów. Jego podstawową podstawą teoretyczną jest to, że dzięki współpracy każdy aktor dostaje więcej niż przeciętnie, niż gdyby aktorzy walczyli ze sobą.
Procedury i wyniki
Integracyjne negocjacje dotyczą procedur. Zakłada się, że niesprawiedliwa procedura prowadzi do nieuczciwych wyników. Jeśli w społeczeństwie wykluczona jest grupa ludzi, istnieje ryzyko, że zainteresowanie tej grupy zostanie przeoczone. Rozproszone pomysły dotyczą rezultatów podejścia integracyjnego. Możliwe, że nieuczciwe podejście integracyjne może prowadzić do sprawiedliwych rezultatów lub że ideologia integralna i moralna doprowadzi do zniekształconych wyników dystrybucji. Na przykład społeczeństwo decyduje, że da każdemu dorosłemu jeden głos przy wyborze prawodawców. Jednak wyniki okazują się niesprawiedliwe, ponieważ większość z nich mieszka w miastach. Jedynie niewielka mniejszość to rolnicy na obszarach wiejskich, a zatem, chociaż podejście integracyjne wydaje się sprawiedliwe, wyniki będą odzwierciedlać miasta i ich uprzedzenia. Dlatego też strategia integracyjna musi się zmienić, a wieś musi być ważona, aby była równa z bardziej zaludnionymi miastami.
