Wypadki przemysłowe na dużą skalę, takie jak wyciek ropy w Zatoce z 2010 r. I przedłużone ekstremalne nadużycia korporacyjne, czego przykładem może być skandal z 2008 r. Bernardem Madoffem, powodują rozległe szkody, które mogą wymagać złożonych mechanizmów społecznych i prawnych do naprawy. W takich przypadkach strony konfliktu lub rząd mogą wyznaczyć administratora rozrachunku, dając administratorowi prawo do podejmowania bezstronnych decyzji prawnych i finansowych, które rozstrzygną konkurencyjne roszczenia wszystkich stron.
Administrator Exxon Valdez Settlement
W 1989 r. Exxon Valdez osiadł na mieliźnie w książę William William Sound, rozlewając co najmniej 11 milionów litrów ropy naftowej i poważnie niszcząc środowisko. Sąd uznał, że Exxon jest przede wszystkim odpowiedzialny i przyznał 287 milionów dolarów odszkodowania i 5 miliardów dolarów odszkodowań, a później 2,5 miliarda dolarów. Exxon wydał także około 2 miliardy dolarów na sprzątanie wycieku. Ze względu na złożoność i liczbę roszczeń sędzia ustanowił zakwalifikowany fundusz Exxon Rozliczeniowy w celu dystrybucji nagrody i mianowany przez adwokata powoda Lynn Lincoln Sarko jako administrator funduszu.
Zadanie Sarko
W następnych latach Sarko nadzorował wysiłki około 10 000 pracowników, które wymagały innowacyjnych metod oczyszczania w celu oczyszczenia ponad tysiąca mil linii brzegowej, ochrony przyrody i przywrócenia siedlisk dzikich zwierząt. Jego administracja zajmowała się, aw wielu przypadkach nadal postępuje, sprzecznymi roszczeniami administracji państwowych i terytorialnych, korporacji publicznych, rad plemiennych Alaski i indywidualnych obywateli. Od maja 2011 r. Trwają spory dotyczące zarówno ogólnej kwoty nagrody, jak i jej dystrybucji dla różnych stron.
Enron
Enron rozpoczął w 1985 r. Jako hurtownik gazu ziemnego. W 1996 roku, kiedy rynki energetyczne uległy deregulacji, Enron szybko stał się firmą handlującą surowcami, sprzedającą futures na energię. W miarę rozwoju firma weszła również w inne branże i rozpoczęła podobnie złożony handel kontraktami futures w tych przedsiębiorstwach. Jego kwota brutto podwoiła się lub potroiła co kilka lat, dopóki nie przekroczyła swojej zdolności do sfinansowania własnej ekspansji. Zaczął wykorzystywać zadłużenie, dopóki zadłużenie nie stało się kłopotliwe dla jego partnerów biznesowych. W tym momencie, przy pomocy swoich księgowych, przesunął on prawie miliard dolarów długu "poza książkę", ukrytego przed rządem i jego akcjonariuszami. W 2001 roku Enron upadł, niszcząc 60 miliardów dolarów kapitału i Arthur Anderson Company, księgowi Enronu, zostawiając za sobą nielegalny manewr kierownictwa, ponieważ potrzeba fałszowania wypłacalności Enronu stała się bardziej paląca.
Administrator rozliczeń Enron
Po szeregu spraw karnych i cywilnych sędzia przewodniczący powołał Gilardi i Spółkę do zarządzania różnymi osadami Enronu. Poszkodowanymi stronami były: CalPers, duży fundusz emerytalny, Uniwersytet Kalifornijski, firmy zajmujące się gospodarką odpadami w Nowej Anglii, fundusze emerytalne różnych firm, które Enron wchłonął w miarę rozwoju, oraz tysiące prywatnych inwestorów. Różnorodność powodów i bardzo odmienne podstawy ich roszczeń sprawiały, że rozliczanie było szczególnie trudne. Po częściowych rozliczeniach z niektórymi stronami roszczącymi w latach 2004-2006, wiele roszczeń pozostało. Kolejne kontrole zakończyły się w 2009 r., A byli pracownicy wciąż czekają na rozdysponowanie świadczeń emerytalnych i odpraw. W 2011 r. Administrator wypłacił kolejne 100 mln USD wierzycielom. Podobnie jak w przypadku osiedla Exxon Valdez, rozliczenie Enron może trwać dziesiątki lat.
