Praca w godzinach nadliczbowych oznacza dodatkowe wynagrodzenie, ale być może także dodatkowy stres i zmęczenie. Ustawy w Waszyngtonie odzwierciedlają przepisy federalne poprzez zagwarantowanie pewnych praw pracownikom, którzy pracują w godzinach nadliczbowych, ale dając pracodawcom pełną swobodę w planowaniu godzin nadliczbowych. W przypadku braku porozumienia umownego pracodawcy mają prawo decydowania o liczbie godzin i zmianach dla wszystkich pracowników.
Podstawy
Pracodawcy w Waszyngtonie muszą płacić pracownikom za nadgodziny za każdym razem, gdy pracują ponad 40 godzin tygodniowo. Stan definiuje wynagrodzenie za nadgodziny, które dotyczy całego czasu przepracowanego w ciągu ostatnich 40 godzin, co stanowi 1,5-krotność kwoty, jaką pracownik zwykle wykonuje za godzinę. Tak długo, jak pracodawcy płacą za nadgodziny, gdy mają zastosowanie, mogą zaplanować pracowników na tyle godzin na zmianę i na każdy tydzień pracy, jaki wybierze.
Wyjaśnienia
Władza pracodawców w Waszyngtonie, aby ustalać godziny pracy pracowników na godziny, dotyczy noce, weekendy i święta, a także regularne godziny pracy. Pracodawcy mogą również planować pracowników na kilka dni, które zwykle zdarzałyby się pracownikowi, zgodnie z Washington Department of Labor and Industries. Kiedy pracownicy pracują w tych dniach, pracodawcy nie są im winni nadgodzin, chyba że czas pracy przekracza 40 godzin w tygodniu pracy.
Wyjątki
Większość nieletnich w Waszyngtonie może nie pracować w nadgodzinach z powodu nałożonych przez państwo ograniczeń ich dostępności. 14- lub 15-latek może pracować tylko 16 godzin w tygodniach szkolnych i 40 godzin w tygodniach pozaszkolnych. 16- lub 17-latek może pracować 20 godzin w tygodniach szkolnych i 48 godzin w tygodniach pozaszkolnych, a zatem może kwalifikować się do 8 godzin nadgodzin, gdy szkoła jest poza sesją. Pielęgniarki w szpitalach, hospicjach i niektórych ośrodkach opieki długoterminowej mogą pracować w nadgodzinach tylko na zasadzie dobrowolności. Pracodawca nie może podejmować działań niepożądanych wobec pielęgniarki, która odmawia pracy w nadgodzinach.
Implikacje
W raporcie z 2002 r. Instytutu Polityki Ekonomicznej zanotowano koszty obowiązkowych nadgodzin w postaci większej liczby wypadków i pomyłek w pracy, a także mniejszą wydajność. Pracownicy, którzy często pracują nad obowiązkowymi godzinami nadliczbowymi, są również narażeni na zwiększone ryzyko stresu, przewlekłego zmęczenia i wynikających z tego poważnych problemów zdrowotnych. Być może w związku z tymi kwestiami związki zawodowe często sprawiają, że limity godzin stanowią rdzeń negocjacji rokowań zbiorowych z pracodawcami. Pracodawcy w Waszyngtonie muszą przestrzegać warunków układów zbiorowych pracy i innych umów, które ograniczają pracowników do określonej liczby godzin tygodniowo.
