Podejście cech determinuje liderów poprzez definiowanie kluczowych cech osobowości i łączenie cech z odnoszącymi sukcesy liderami. Atrybuty te obejmują pewność siebie, inteligencję, towarzyskość i determinację. Ma trzy założenia: liderzy rodzą się nie; niektóre cechy nadają się do przywództwa, a ludzie, którzy sprawiają, że przywódcy mają odpowiednią kombinację cech. Podejście umiejętności wierzy, że przywództwo jest wyuczone, a lider może zdobywać umiejętności przywódcze poprzez ciągłe uczenie się. Określa trzy kluczowe umiejętności przywódców, których można się nauczyć, a które obejmują umiejętności techniczne, relacyjne i koncepcyjne.
Subiektywność
Ocenianie, kto należy uznać za dobrego lub odnoszącego sukcesy przywódcy, jest subiektywne, ponieważ to, co jedna grupa uważa za udaną, może nie być takie samo, jak poglądy innej grupy. W podejściu do umiejętności zwraca się jednak większą uwagę na udane szkolenia liderów i sposoby poprawy wyników lidera, koncentrując się na funkcjach, które doprowadzą do skutecznego działania.
Niezgodność
Cechy osobowości odnoszących sukcesy przywódców, które zostały zidentyfikowane w teorii przywództwa, nie wykazują spójnego wzorca; na przykład, skuteczni menedżerowie ds. sprzedaży okazali się być optymistami, entuzjastami i dominującymi, podczas gdy kierownicy produkcji są progresywni, introwertyczni, współpracujący i szanujący innych. Podejście do umiejętności z drugiej strony uważa, że umiejętności przywódcze można się nauczyć, rozwijać i doskonalić; dlatego każdy menedżer może uczyć się umiejętności, które są potrzebne w jego obszarze działania.
Charakterystyka fizyczna
Model cech odnosi fizyczne cechy, takie jak waga, wzrost, wygląd, budowa ciała i zdrowie do skutecznego przywództwa. Chociaż te cechy mogą korelować z niektórymi czynnikami sytuacyjnymi, nie mają one żadnego związku z wydajnością. Model podejścia do umiejętności nie traktuje cech fizycznych jako warunku wstępnego dla skutecznych liderów.
Wpływ
Istnieje wspólny element obejmujący umiejętność wpływania na innych.W istocie, skuteczny przywódca może wpływać na innych ludzi, aby robić rzeczy, których pragnie przywódca. Osoba sprawuje przywództwo w obrębie struktury organizacyjnej składającej się ze struktury, kultur i subkultur, jednostek i grup. Lider wpływa na innych, aby wykonać zestaw zadań wspierających cele organizacyjne, mierzy wydajność i ułatwia lub hamuje różne zachowania.
Przywódca wyśrodkowany
Oba podejścia koncentrują się wokół lidera i nie zwracają uwagi na obserwujących ani na ich związek z liderem lub organizacją jako całością. Zwykle zgadzają się, że cechy osobiste przyczyniają się do skutecznego przywództwa. Chociaż ciągłe uczenie się jest uważane za konieczność w podejściu umiejętności, aby być skutecznym liderem, wrodzone zdolności odgrywają wielką rolę.
