Projekty budowlane, zarówno mieszkaniowe, jak i komercyjne, mają jedną wspólną cechę: zmienność. Okres od daty złożenia oferty przez wykonawcę do daty rozpoczęcia projektu może wynosić miesiące, a nie lata. Większość kontrahentów ma klauzule chroniące się w przypadku dłuższych okresów między przyznaniem kontraktu a zerwaniem, ponieważ cena materiałów, kosztów pracy i kosztów regulacyjnych może ulec zmianie. Innym częstym problemem są zmiany wprowadzone przez klienta.
Określona suma
Określona kwota, określana również jako umowa ryczałtowa, przenosi całą odpowiedzialność za koszty z klienta na wykonawcę. Z tego powodu, przy składaniu oferty, wykonawca zazwyczaj buduje dużą marżę w celu uwzględnienia nieprzewidzianych wydatków. W większości kontraktów o ustalonej kwocie wykonawca wyraża także zgodę na określony harmonogram, system sprawozdawczości zarządczej lub program kontroli jakości. Jeśli wykonawca licytuje nisko, aby wygrać przetarg, może stracić pieniądze na umowie, chyba że sprawuje ścisłą kontrolę nad czasem i wydatkami. Z drugiej strony wysoka oferta może nie wygrać umowy.
Rodzaje umów koszt plus
Kontrakty typu "koszt plus" stanowią próbę ograniczenia części odpowiedzialności za wydatki związane z projektem. Istnieje kilka rodzajów struktur umów typu koszt plus, w tym opcje "plus plus ustalony procent", "koszt plus płatny" oraz "koszt plus zmienna procentowa".
Rozważania dotyczące kosztów plus
Kontrakt z umową o stałym oprocentowaniu obciąża klienta i rzadko jest używany, chyba że istnieje pilna potrzeba, aby obiekt został wybudowany. Daje wykonawcy brak zachęty do włączenia projektu do budżetu. Umowa z kosztem plus opłata stała nakłada na klienta odpowiedzialność za koszty, ale także przedstawia wykonawcy motywację do szybkiego zakończenia projektu. Umowa o wartości procentowej plus zmienna procentowa stanowi zachętę dla wykonawcy do dokładnego złożenia oferty pracy, ponieważ jego udział procentowy będzie wyższy, jeśli praca zostanie zrealizowana w ramach budżetu i niższa, jeśli praca będzie kosztować więcej niż szacowano.
Gwarantowany koszt maksymalny
Gwarantowany maksymalny koszt, zwany G-Max, jest alternatywną strukturą kontraktu, która może być używana tylko z dobrze zdefiniowanym projektem, w którym klient wprowadza niewielkie lub żadne zmiany w trakcie budowy. Odpowiedzialność za doprowadzenie projektu do budżetu lub poniżej budżetu spoczywa na kontrahentu, który szacuje maksymalny koszt, podobny do umowy z określoną kwotą. Wszelkie oszczędności kosztów, według wyboru klienta, można podzielić z wykonawcą, ale zależy to od warunków wynegocjowanych w umowie.
