Opracowany w latach 90. XX wieku przez Williama R. Millera i Stephena Rollnicka, rozmowy motywacyjne stały się ważną metodą skoncentrowaną na pacjentach, która ma pomagać w leczeniu uzależnień i motywować do zmiany zachowań. Rozmowy motywacyjne podkreślają negocjacje nad konfliktem w relacji doradczej, z naciskiem na rozwój indywidualnej autonomii, zaufania i determinacji do zmian.
Zachęca do zmian
Rozmowy motywacyjne zachęcają osobę do rozwijania osobistej motywacji do angażowania się w proces zmian. Podczas rozmów motywacyjnych osoba zastanowi się, dlaczego jest odporna lub niejednoznaczna na zmianę, a następnie określi i poda przyczyny zmiany.
Adresuje opór
Podobnie będzie się zachęcać do zdefiniowania problemów, z którymi ma do czynienia, i do aktywnego opracowywania rozwiązań problemów. Rozmowy motywacyjne dotyczą oporu przed zmianami poprzez zaangażowanie osoby w proces rozwiązywania problemów.
Promuje autonomię
Rozmowy motywacyjne promują także autonomię. Trzymając osobę odpowiedzialną za znalezienie praktycznych rozwiązań jego problemów, rozmowa motywacyjna wspiera jednostkę w opracowywaniu kreatywnych pomysłów na zmiany. Zachęca to jego przekonanie, że zmiana jest możliwa.
Zapewnia informacje zwrotne
W wywiadzie motywacyjnym osoba otrzyma empatyczną, nieskalkulującą informację zwrotną dotyczącą jego myśli, uczuć i doświadczeń. Ta informacja zwrotna może pomóc osobie poczuć się tak, jakby został zrozumiany i stać się bardziej komfortowym dzięki odkrywaniu pomysłów na zmiany.
Zwiększa zaufanie
Rozmowy motywacyjne zwiększają także pewność siebie osoby dzięki regularnej ankiecie osobistych umiejętności i sukcesów. Rozmowy motywacyjne polegają na regularnym potwierdzaniu mocnych punktów danej osoby, a także na ocenie dotychczasowych osiągnięć.
