Polityka zarządzania popytem zagregowanym (AD) jest wykorzystywana przez rząd federalny do kontrolowania wielkości całkowitego popytu makroekonomicznego w gospodarce. Dwie główne polityki AD stosowane przez rząd do kontrolowania AD to polityka fiskalna i polityka pieniężna. Angielski ekonomista John Maynard Keynes opracował najpierw modele zarządzania AD.
Podaż i popyt
Gospodarka USA składa się z dwóch podstawowych elementów: dostawy kruszyw (AS) i popytu zagregowanego (AD). Mówiąc prościej, AS reprezentuje zdolność gospodarki do wytwarzania dóbr i usług określanych jako całkowita wartość dolarowa produkcji globalnej, podczas gdy AD przedstawia wartość dolara popytu na towary i usługi przez wszystkich konsumentów i sam rząd.
Polityka gospodarcza
Polityka zarządzania stosowana do kontrolowania AD może zwiększyć AD poprzez zwiększenie siły nabywczej w gospodarce poprzez obniżenie podatków lub obniżenie stóp procentowych; lub może zmniejszyć AD poprzez obniżenie siły nabywczej gospodarki poprzez podniesienie podatków lub podniesienie stóp procentowych. Polityka fiskalna jest wykorzystywana do podnoszenia i obniżania podatków, a polityka pieniężna służy do wpływania na stopy procentowe poprzez zwiększanie lub zmniejszanie kwoty dostępnej w gospodarce.
Zarządzanie AD
Wykorzystanie polityki podatkowej i pieniężnej ma na celu zarządzanie i stabilizację gospodarki poprzez kontrolowanie AD, aby zapobiec nadwyżce popytu lub niedoboru podaży. Kiedy AD równa się AS, gospodarka jest podobno w stanie równowagi - lub jak niektórzy nazywają to "pełnym zatrudnieniem".
Kiedy rząd chce zwiększyć AD, Kongres jest wezwany do obniżenia podatków (polityka fiskalna) lub Bank Rezerwy Federalnej jest wezwany do zwiększenia podaży pieniądza (polityka pieniężna). Oba te działania zapewniają gospodarce więcej pieniędzy, z nadzieją, że konsumenci zwiększą swoje zapotrzebowanie na towary i usługi. Jednakże, jeśli rząd chce zmniejszyć AD, podatki mogą zostać podwyższone lub podaż pieniądza ograniczona do zmniejszenia ilości pieniędzy dostępnych dla konsumentów na zakup towarów i usług.
AD i AS
Niezależnie od tego, czy polityka pieniężna lub polityka fiskalna jest stosowana do zarządzania gospodarką, zmiana w AD ma wpływ na AS. Chociaż nie jest to takie proste, gdy konsumenci lub rząd kupują mniej, producenci prawdopodobnie będą produkować mniej; powoduje to zmniejszenie AS, pobudzając gospodarkę do równowagi. I odwrotnie, jeśli konsumenci będą mieli więcej pieniędzy do wydania na towary i usługi, AD prawdopodobnie wzrośnie, wraz z OS na czas.
Nadwyżka i niedobór
Politykę fiskalną i monetarną można również zastosować, aby przenieść AD w kierunku AS, próbując wyeliminować nadwyżkę lub niedobór towarów i usług. Rosnący popyt powinien stymulować produkcję, a malejący popyt powinien spowodować ograniczenie produkcji. Rząd, przede wszystkim Kongres i Rezerwa Federalna, stosują politykę, nad którą mają kontrolę, próbując uregulować gospodarkę. Choć rzadko się zdarza, kiedy gospodarka jest w równowadze, zatrudnienie jest wysokie, ceny są stabilne, a AS równy jest AD.
