Diagram przyczynowo-skutkowy służy do wyznaczenia relacji między wynikiem a czynnikami, które przyczyniają się do wyniku. Identyfikowanie przyczyn źródłowych lub przyczyn efektu odbywa się za pomocą "diagramu fishbone", który został wymyślony przez Kaoru Ishikawa, zgodnie z Balanced Scorecard. Korzystanie ze schematu przyczynowo-skutkowego oferuje zorganizowany format, który jest łatwy do odczytania. Ponadto identyfikuje obszary wymagające dodatkowych danych i wskazuje na zmiany w procesie i przyczynę.
Określ efekt, identyfikując i określając wynik. Użyj frazy dla twojego efektu, która określa, czy wynik jest pozytywny, czy negatywny. Umieść go w pudełku po prawej stronie i uruchom swój diagram.
Narysuj poziomą strzałkę wskazującą pole z opisem efektu. Strzałka powinna rozpocząć się po lewej stronie i kontynuować w prawo.
Określ główne kategorie, które określają możliwe przyczyny. Użyj 3Ms i P (materiały, metody, maszyny i ludzie) lub 4P (procedury, ludzie, zasady i zakłady), gdy to możliwe, z otoczeniem jako piąta kategoria, jeśli to konieczne. Napisz kategorie w linii po lewej stronie pola efektu i narysuj pole wokół każdej kategorii.
Utwórz poddziały kategorii, które reprezentują czynniki lub przyczyny. Umieść jak najwięcej wzdłuż linii od pola kategorii do strzałki. Użyj obu stron strzałki, aby zatrzymać przyczyny.
Umieść dodatkowe poziomy szczegółów wzdłuż gałęzi podrzędnych kategorii. Wyciągnij strzałki na zewnątrz, dodając szczegóły w razie potrzeby. Przeanalizuj diagram przyczynowo-skutkowy, aby określić przyczyny, które wymagają skupienia i zakreśl je.
