Rachunek aktywów trwałych jest jednym z elementów procesu sprawozdawczości finansowej spółki. Księgowi pracujący w tym dziale koncentrują się na raportowaniu aktywów i wszelkich związanych z nimi amortyzacji. Specjalna terminologia - taka jak "bez amortyzacji" - jest powszechna w tej funkcji. Księgowi używają tych terminów do opisywania transakcji finansowych i ich skutków.
Zdefiniowany
"Bez amortyzacji" oznacza historyczną wartość składnika aktywów pomniejszoną o skumulowaną amortyzację. Informacje znajdują się w bilansie firmy. Zewnętrzni interesariusze biznesowi mogą określić te informacje, przeglądając bilans firmy. Każdy pojedynczy składnik aktywów może mieć wartość netto amortyzacji.
Definiowanie amortyzacji
Firmy rejestrują przejęcie dużych pozycji - takich jak maszyny i urządzenia - jako aktywa. Pozycje zazwyczaj mają wartość, która trwa dłużej niż jeden okres rozliczeniowy. Dlatego zakup nie jest wydatkiem. Amortyzacja to roczna kwota, którą firma ujmuje jako koszt lub wykorzystanie składnika aktywów każdego roku. Ta kwota ostatecznie zmniejsza historyczną wartość aktywów.
Obliczenie
Księgowi mogą obliczyć amortyzację na wiele sposobów, w zależności od rodzaju aktywów i okresu użytkowania. Jedną z powszechnych metod jest amortyzacja liniowa. Księgowi odejmują wartość ratowania zasobu od jego kosztu historycznego. Następnie podzielą tę kwotę przez okres użytkowania składnika aktywów. Kwota ta jest roczną amortyzacją, którą firma może rozpoznać każdego roku. Księgowi zwykle księgują miesięczną kwotę amortyzacji dla celów dokładności.
Raportowanie
Miesięczne zapisy księgowe do amortyzacji nakładają obciążenie na amortyzację i kredyt na amortyzację. Zakumulowana amortyzacja to konto przeciwdziałania, tj. Konto, które kompensuje powiązane konto. Firmy zgłaszają konto jako składnik aktywów, nawet jeśli skumulowana amortyzacja ma naturalne saldo kredytowe. Interesariusze mogą wziąć rachunek aktywów i odjąć skumulowane saldo amortyzacji, tworząc wartość aktywów bez amortyzacji.
