Prawnie wiążąca umowa w Północnej Karolinie umożliwia stronie skrzywdzonej egzekwowanie warunków złamanej umowy przed sądem. Umowa może mieć formę ustną (ustną) lub pisemną i musi być obietnicą, umową, memorandum o zrozumieniu, dzierżawą i rozliczeniem między dwiema lub więcej stronami, które wyrażają zgodę na świadczenie usług dla siebie nawzajem. Prawnie wiążące umowy obowiązują tylko tak długo, jak ograniczenia czasowe, przed którymi skrzywdzona strona musi podjąć działanie w celu wyegzekwowania umowy.
składniki
Prawnie wiążące umowy w państwie muszą zawierać trzy elementy. Jedna strona musi oferować dostarczenie produktu, usługi lub działania innej osobie lub nie. Druga strona musi wyrazić zgodę na wymianę z pierwszą stroną czegoś wartościowego w zamian. Obie strony muszą osiągnąć rozsądnie uczciwe porozumienie, aby sąd w Północnej Karolinie mógł egzekwować umowę, aby jedna ze stron nie wyraziła zgody na nieuczciwą umowę.
Rozważania
Podczas gdy umowy ustne i pisemne są zwykle traktowane na równi z prawem obowiązującym w Karolinie Północnej, niektóre rodzaje porozumień ustnych nie mają statusu prawnego w państwie, w tym umów sprzedaży i dzierżawy gruntów, umów pożyczki komercyjnej o wartości przekraczającej 50 000 USD, obiecuje się spłacić zadłużenie już spłacone w wyniku upadłości, sprzedaż towarów o wartości 500 USD lub więcej oraz umowy spłaty długu innej strony, zgodnie z rozdziałem 22 Kodeksu Karoliny Północnej.
Egzekwowanie
Tylko dlatego, że państwo klasyfikuje umowę jako ważną, nie oznacza, że strona może skutecznie podjąć działania w celu wyegzekwowania umowy w sądzie. Strona musi posiadać dowody ustnej umowy, w tym świadków, zapisy rozmów telefonicznych lub nieoficjalny papierowy ślad, taki jak e-maile lub listy, w celu udowodnienia, że są stronami umowy. Umowy podpisane pod przymusem nie są prawnie wiążące w Północnej Karolinie.
Zakazy
Niezależnie od tego, czy jest to ustne czy pisemne, prawnie wiążąca umowa w Północnej Karolinie nie może zawierać żadnych klauzul niezgodnych z prawem państwa. Państwo zakazuje klauzul arbitrażowych, które ograniczają możliwość dochodzenia przez strony złamanej umowy i zwolnień, które chronią którąkolwiek ze stron przed odpowiedzialnością lub zwiększają ich odpowiedzialność do więcej niż limity ustanowione w ustawie o szkodach. Strony umowy nie mogą wyrazić zgody na skrócenie lub wydłużenie przedawnienia umowy niezgodnej z ograniczeniami przewidzianymi przez prawo stanowe.
